Τις δυνητικές επιπτώσεις που θα είχε ένα νέο, υποθετικό πακέτο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους από τους επίσημους δανειστές στην εξέλιξη του λόγου χρέους-ΑΕΠ παρουσιάζει η Διεύθυνση Τρέχουσας Οικονομικής Ανάλυσης & Έρευνας Διεθνών Κεφαλαιαγορών της Eurobank στη νέα έκδοση του «Greece Macro Monitor».
Η μελέτη με τίτλο «Λύσεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους χωρίς κούρεμα των δανείων του επίσημου τομέα: Ένα σενάριο και η τεχνική του ανάλυση», επιχειρεί, μεταξύ άλλων, την ανάδειξη των υφιστάμενων τεχνικών δυνατοτήτων για τη διάρθρωση ενός νέου πακέτου βοήθειας από τους επίσημους δανειστές, το οποίο αφενός δε θα περιλαμβάνει νέο άμεσο δανεισμό της χώρας ή/και κούρεμα των δανείων του επίσημου τομέα και, αφετέρου, θα διευκολύνει την επίτευξη του συμφωνηθέντος στόχου του 124% για το λόγο δημοσίου χρέους-ΑΕΠ της Ελλάδας το 2020 στο πλαίσιο του υφιστάμενου βασικού μακροοικονομικού σεναρίου της τρόικα, και
Περιλαμβάνει, επίσης, την παρουσίαση ενός πειστικού αντεπιχειρήματος σε κάποιες πρόσφατες δηλώσεις/αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες θα ήταν αδύνατη η διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους (δηλ. η εκπλήρωση των συμφωνηθέντων στόχων για το λόγο χρέους-ΑΕΠ) χωρίς σημαντικό κούρεμα των δανείων του επίσημου τομέα.
Διευκρινίζεται ότι τα σενάρια που αναλύονται στην έκθεση δεν αποτελούν, κατ’ ανάγκη, πρόβλεψη για την ακριβή δομή και τα χαρακτηριστικά ενός νέου πακέτου ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους από τον επίσημο τομέα που αναμένεται το επόμενο έτος, υπό την προϋπόθεση επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος στο ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης το 2013.
Το βασικό (υποθετικό) σενάριο που παρουσιάζεται στην παρούσα μελέτη βασίζεται σε δύο παραδοχές: οι Ευρωπαίοι εταίροι ανακοινώνουν νέο πακέτο ελάφρυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους το πρώτο εξάμηνο του 2014 και το εν λόγω πακέτο περιλαμβάνει αντικατάσταση των διμερών ευρωπαϊκών δανείων που δόθηκαν στην Ελλάδα στο πλαίσιο του 1ου προγράμματος χρηματοδότησης (GLF) με 50ετές τοκοχρεολυτικό ομόλογο (amortizing bond) σταθερού επιτοκίου (0,6%) και 10ετούς περιόδου χάριτος στις πληρωμές τόκων και χρεολυσίων.
Η ανωτέρω συναλλαγή υπολογίζεται ότι θα οδηγούσε σε: α) σωρευτική μείωση του λόγου χρέους-ΑΕΠ κατά 3 και πλέον ποσοστιαίες μονάδες έως το 2020 (και 7 περίπου μονάδες έως το 2030), και β) σωρευτική μείωση των δανειακών αναγκών της Γενικής Κυβέρνησης κατά περίπου 15,5 δις ευρώ σε ορίζοντα 50ετίας.
Συμπληρωματικά με το ανωτέρω σενάριο, η μελέτη της Eurobank αναλύει τις επιπτώσεις μιας 10ετούς επιμήκυνσης του χρόνου ωρίμανσης των δανείων του EFSF στην εξέλιξη των δανειακών αναγκών της Γενικής Κυβέρνησης και του ελληνικού δημοσίου χρέους.
