Η διαχείριση κινδύνου (risk management) είναι μία διαδικασία, με την οποία οι οργανισμοί προσεγγίζουν μεθοδικά τους κινδύνους που σχετίζονται με τις δραστηριότητές τους, με σκοπό την επίτευξη αειφόρου οφέλους σε κάθε δραστηριότητα και επί του χαρτοφυλακίου όλων των δραστηριοτήτων.
Τα παραπάνω διαβάζουμε στα επιστημονικά βιβλία σχετικά με τους κινδύνους που απειλούν κάθε επιχείρηση και οργανισμό. Η έννοια της διαχείρισης κινδύνου δεν είναι άγνωστη ούτε στους πολιτικούς μας εκπροσώπους ούτε στους διοικητές επιχειρήσεων, όπως η ΔΕΗ.
Ωστόσο, το πώς υλοποιείται κάθε φορά, είναι θέμα διοίκησης. Εν προκειμένω, πάντως, στην περίπτωση της Σαντορίνης, είναι προφανές ότι κάτι δεν πήγε καλά και, σε κάθε περίπτωση, οι ευθύνες δεν αφορούν μόνο στη ΔΕΗ. Η Σαντορίνη, όπως και άλλες τουριστικές περιοχές της χώρας, αποτελούν πόλο έλξης εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο. Λέγεται ότι, τις ημέρες του μπλακ άουτ, στο νησί βρίσκονταν 120.000 τουρίστες. Ο μόνιμος πληθυσμός του νησιού είναι 15.250 άτομα, με βάση την απογραφή του 2011.
Εχει άραγε γίνει ποτέ μελέτη διαχείρισης κινδύνου για το νησί της Σαντορίνης; Εχει υπολογίσει ποτέ κάποιος επίσημος φορέας της πολιτείας τους «κινδύνους» που απειλούν το νησί, τους κινδύνους που, εάν επέλθουν, θα επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο για τους επισκέπτες του νησιού, αλλά για το σύνολο της ελληνικής βιομηχανίας τουρισμού, η οποία αποτελεί το 17% του ΑΕΠ; Ζημιές και ατυχήματα πάντα θα γίνονται, δεν είναι δυνατόν να αποφευχθούν. H σωστή, όμως, πολιτική διαχείρισης, είτε πρόληψης είτε αντιμετώπισής τους, εκ των υστέρων σου εξασφαλίζει, στο βαθμό που την υλοποιείς, τη γρήγορη παρέμβαση για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση των επιπτώσεών τους στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Γιατί οι αρμόδιοι της πολιτείας δεν μπορούν να αποσείουν τις ευθύνες τους, επικαλούμενοι το μέγεθος του κινδύνου. Γιατί το ζητούμενο για μία διοίκηση οργανισμού, για μία πολιτική ηγεσία, είναι πώς αντιδρά σε «πρωτοφανούς μεγέθους βλάβη» και όχι σε μικροσυμβάντα της καθημερινότητας, τα οποία, σε τελευταία ανάλυση, δεν αναστατώνουν διόλου τη ζωή των πολιτών.
Ο ελληνικός τουρισμός, όπως προαναφέρθηκε, είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας. Η πρώτη ελπίδα -όπως λένε οι εκπρόσωποί του- για να βγει η χώρα από την κρίση. Ο τουρισμός για την Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερη οικονομική αξία από ό,τι έχει π.χ. για τη Γαλλία ή τη Γερμανία. Ως εκ τούτου, όλοι θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για να μην γκρεμισθούν όσα με πολύ κόπο «έχτισε» η χώρα τον προηγούμενο χρόνο και οδήγησαν σε μία επιτυχημένη, φέτος, τουριστική σεζόν, για να έχει διάρκεια αυτή η επιτυχία προς όφελος της εθνικής οικονομίας.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ - [email protected]
