Οι διεθνείς εξελίξεις των τελευταίων ημερών και, κυρίως, το πρόβλημα σχηματισμού κυβέρνησης στην Ιταλία, οι μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τα μέτρα λιτότητας στην Ισπανία και την Πορτογαλία, το αίτημα μερικών χωρών που έχουν υπαχθεί σε προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης για παράταση, η εκκρεμότητα σχετικά με την ένταξη της Κύπρου στο Μηχανισμό Σταθεροποίησης, απασχόλησαν επισταμένως το Eurogroup και το Ecofin στις αρχές της εβδομάδας.
Μάλιστα, τέθηκε θέμα χαλάρωσης των ασφυκτικών προθεσμιών που έχουν ορισμένες χώρες για να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά. Η μέθοδος των «εκπτώσεων» κρίθηκε αναγκαία για ορισμένες χώρες, καθώς τα υψηλά επίπεδα ανεργίας και οι έντονες κοινωνικές αντιδράσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες καταστάσεις. Βεβαίως, σε καμία περίπτωση, η λογική αυτή δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει πλήρης ελαστικότητα στην εφαρμοζόμενη πολιτική για τις χώρες που έχουν ενταχθεί σε προγράμματα ή έχουν υπερβεί το στόχο του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Αυτό άλλωστε το αποκλείουν οι νέες συνθήκες που τέθηκαν σε εφαρμογή τον περασμένο χρόνο. Είναι προφανές ότι στην Ευρώπη και κυρίως στην Ευρωζώνη οι προκλήσεις παραμένουν. Η κρίση χρέους ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί και οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές εξακολουθούν να είναι δυσμενείς, καθώς ο ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ το 2013 προβλέπεται να παραμείνει ελαφρά αρνητικός και το ποσοστό ανεργίας να προσεγγίσει κατά μέσο όρο το 12%. Στην Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, οι προοπτικές για το ΑΕΠ εξακολουθούν και φέτος να είναι αρνητικές, ενώ η ανεργία θα σημειώσει και νέα άνοδο, υπερβαίνοντας το 27%, ποσοστό πρωτόγνωρο για τη χώρα μας.
Η Ελλάδα, που έχει σήμερα τους χειρότερους δείκτες, δεν μπορεί να μείνει έξω από αυτήν την προωθούμενη λογική των «εκπτώσεων» για χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής. Οι προκλήσεις, λοιπόν, που αντιμετωπίζει η οικονομία της E.Ε. στους τομείς της ανάπτυξης και του χρέους, εξακολουθούν να παραμένουν σοβαρές, καθολικές και αλληλένδετες και πρέπει να αντιμετωπίζονται συλλογικά από όλες τις χώρες.
Η μεμονωμένη δράση δεν αρκεί - απαιτείται ένα ενοποιημένο πλαίσιο πολιτικής. Στην παρούσα συγκυρία, οι κυριότερες προτεραιότητες είναι η βελτίωση της εμπιστοσύνης, η αναζωογόνηση της οικονομικής ανάπτυξης και, πιο μακροπρόθεσμα, η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, με παράλληλη δημιουργία συνθηκών για βιώσιμη ανάπτυξη και απασχόληση.
Στην Ευρωζώνη, προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη και την προσαρμογή είναι η συνέχιση της πορείας προς τη δημοσιονομική εξυγίανση και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η αναστροφή του δημοσιονομικού κατακερματισμού, η βελτίωση των προϋποθέσεων χρηματοδότησης για τους επενδυτές, ιδίως στις ευάλωτες χώρες, και η ενθάρρυνση της εισροής και της αποτελεσματικής διάθεσης κεφαλαίων για την υποστήριξη της προσαρμογής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΚΟΥΤΣΗΣ - [email protected]
