Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
H μείωση κατά 30% του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, όπως προβλέπεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, είναι καλοδεχούμενη από τις εταιρείες εμπορίας, παρά το γεγονός ότι η αύξηση της κατανάλωσής του, κατά τη νέα χειμερινή περίοδο, δεν δείχνει να ξεπερνά το 10%.
Κάποιοι έσπευσαν να πουν «πολύ κακό για το τίποτα». Μπορεί να έχουν και δίκιο.
Διότι τα φορολογικά βάρη σε πολλούς τομείς έχουν διαμορφώσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον δυσπραγίας σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και η όποια ελάφρυνση δεν εξουδετερώνει το πρόβλημα.
Στην περίπτωση, δε, του πετρελαίου θέρμανσης περισσότερο απ’ ό,τι φαίνεται θα διευκολύνει την κατανάλωση η κατάρρευση των διεθνών τιμών, που συγκυριακά σπρώχνει προς τα κάτω και την τελική τιμή.
Το κρίσιμο θέμα, ωστόσο, παραμένει: Φορολογούμενοι και επιχειρήσεις έχουν εξαντλήσει πλέον τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Αυτό καταγράφουν κορυφαίοι παράγοντες της επιχειρηματικής κοινότητας. Κανένας λόγος δεν γίνεται περί μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις.
Την ίδια ώρα η φοροδιαφυγή καλά κρατεί... Ας δεχθούμε, λοιπόν, ότι το «πείραμα» της -έστω μικρής- μείωσης του ΕΦΚ στο πετρέλαιο λειτουργεί ψυχολογικά ως βάση αναθέρμανσης μιας «παγωμένης» αγοράς εδώ και ένα χρόνο.
Το ίδιο θα συνέβαινε π.χ. στον κλάδο του αυτοκινήτου αν καταργούσαν το φόρο πολυτελείας. Αμφισβητείται σήμερα ότι οι φορολογικές ελαφρύνσεις μπορεί να αποβούν σωτήριες για την επανεκκίνηση της οικονομίας;
Ζούμε όλοι την κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο ΕΝΦΙΑ. Ταλανίζει ολόκληρη τη χώρα, με βαρύτατες επιπτώσεις στην οικονομική σταθερότητα.
Κι όμως, υπάρχουν φωνές που τον χαρακτηρίζουν «καλό φόρο». Πώς είναι δυνατό να ακούγονται τέτοια πράγματα;
Είναι βλέπετε και ο τρόπος επιβολής του άγριος, ισοπεδωτικός. Παγκόσμιο φαινόμενο. Σαρωτικός για εκατομμύρια Ελλήνων. Είτε ένα ακίνητο αποφέρει εισόδημα είτε όχι…
Κι όμως, το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2015 προβλέπει πάλι αυξημένα έσοδα από φόρους, άμεσους και έμμεσους.
Μεταξύ άλλων: Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης στα εισοδήματα από ενοίκια στο 11% από 10%.
Φορολόγηση με συντελεστή 13% από το πρώτο ευρώ των αγροτών χωρίς αφορολόγητο.
Φορολόγηση των παροχών ως εισόδημα, αύξηση του φορολογητέου εισοδήματος των μισθωτών λόγω της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών.
Αύξηση της παρακράτησης φόρου από συντάξεις, μετά την εκκαθάριση των πολλαπλών συντάξεων από έναν εκκαθαριστή. Φόροι, φόροι, φόροι…
Υπάρχει λογική σε όλα αυτά; Ποιος το πιστεύει, αλήθεια;
H κοινωνία βοά, η βιομηχανία ρημάζει, το εμπόριο διαλύεται, οι μεταρρυθμίσεις μένουν στα λόγια, οι αποκρατικοποιήσεις «παίζουν» σε slow motion…
Περιμένουμε, άραγε, να μας σώσουν οι «δικοί μας» υδρογονάνθρακες; Πότε ακριβώς;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΟΥΠΑΚΗΣ - [email protected]
