Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Δεν ήταν κάποιο καλά φυλαγμένο μυστικό, του οποίου η άρση αποτέλεσε μεγάλη αποκάλυψη. Τα μέτρα που είμαστε υποχρεωμένοι να υιοθετήσουμε υπήρχαν ως υποχρέωση εδώ και αρκετό καιρό και κάθε -υψηλού διοικητικού επιπέδου- κυβερνητική αναφορά πως δεν υπάρχει περίπτωση λήψης νέων μέτρων δεν εξέφραζε τίποτε περισσότερο από την κυβερνητική προσδοκία ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα ενδεχομένως και να κατέληγε σε διαφορετικό αποτέλεσμα από όσα είχαν συμφωνηθεί ή πως η «άνωθεν» ευρωπαϊκή παρέμβαση πιθανόν να έβαζε τις εξελίξεις σε διαφορετικό δρόμο.
Αρα, η χθεσινή παραδοχή πηγών του υπουργείου Οικονομικών ότι έχουμε προτείνει μέτρα 1,2 δισ. ευρώ για το 2014 έναντι 2 δισ. που επιθυμεί η τρόικα και προσπαθούμε να τα βρούμε κάπου στη μέση, δεν αποτελεί έκπληξη.
Αντίθετα, προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ακόμη και ο κ. Στουρνάρας -που ως μη πολιτικός και ως τεχνοκράτης θεωρείτο ότι μπορούσε να μιλήσει καλύτερα τη γλώσσα της τρόικας- ανεβάζει τις εντάσεις της αντιπαράθεσης με τους εκπροσώπους της ομάδας των δανειστών μας.
Εύλογα θα μπορούσε να επισημάνει κανείς ότι έχουμε ήδη περάσει σε περίοδο προεκλογική -ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών- και κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου ευδοκιμούν οι παροχές. Αλλά σε περιόδους όπως αυτή που ζούμε, ακόμη και η μη λήψη μέτρων θα μπορούσε να εκληφθεί ως γενναιόδωρη παροχή.
Φαίνεται ολοένα και πιο ασύμβατη με τις δεδομένες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν αυτή την περίοδο η πιθανότητα μιας συμφωνίας με την τρόικα εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Μιας συμφωνίας που οφείλει, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, να συμπεριλάβει όχι μόνο τα μέτρα των 2 δισ. για το 2014, αλλά και παρεμβάσεις 4 ακόμη δισ. για τη διετία 2015-2016, τις απολύσεις 11.500 υπαλλήλων από το Δημόσιο και όχι μόνον.
Το ερώτημα είναι έως πότε θα έχει η κυβέρνηση τη δυνατότητα να σφυρίζει αδιάφορα για τη ρευστότητα του Δημοσίου. Οχι πολύ, είναι η απάντηση, καθώς γύρω στο τέλος Μαρτίου εκτιμάται ότι θα τελειώσει η χαλαρή περίοδος και η εξυπηρέτηση του χρέους θα αρχίσει να γίνεται πιεστική, με αποκορύφωμα το Μάιο. Δύο προφανείς πιθανές εκδοχές εξέλιξης θα μπορούσε να εντοπίσει κανείς: Είτε θα υιοθετήσουμε νέο πακέτο μέτρων είτε θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο.
Ελπίζουμε η κυβέρνηση να έχει προετοιμάσει και μια τρίτη εκδοχή και μάλιστα να είναι και η πλέον ευνοϊκή.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
