Υπάρχουν πολλά στοιχεία που θα μπορούσε να αναζητήσει κανείς σε ό,τι αφορά το προσκήνιο και το παρασκήνιο των συνθηκών που οδήγησαν στη μεταφορά της έδρας της Βιοχάλκο εκτός Ελλάδος και της εγκατάλειψης της θέσης της στο Ελληνικό Χρηματιστήριο. Υπάρχουν επίσης διάφορες προσεγγίσεις με τις οποίες μπορεί να αντιμετωπίσει και να εξηγήσει κανείς τη συγκεκριμένη επιχειρηματική επιλογή.
Ομως, τα περισσότερα από αυτά τα δεδομένα περιττεύουν στην πρώτη προσέγγιση του μείζονος αυτού γεγονότος για το ελληνικό επιχειρηματικό σκηνικό, όταν το κυρίαρχο συμπέρασμα είναι απλό και βρίσκεται ολοκάθαρο εμπρός μας, χωρίς να κάνει ουδεμία προσπάθεια να κρυφτεί: Το ελληνικό επιχειρηματικό κλίμα επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο και όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το στοίχημα πλέον για την κυβέρνηση, για την οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν θα είναι να προσελκύσει νέους επενδυτές από το εξωτερικό, αλλά να συγκρατήσει τους ήδη υφιστάμενους που μεταναστεύουν.
Η Βιοχάλκο αποτελεί μια εμβληματική επιχείρηση καθώς συνιστά το μεγαλύτερο ελληνικό βιομηχανικό εξαγωγικό όμιλο, αλλά η πορεία της αποχώρησης από το ελληνικό διοικητικό πλαίσιο δεν είναι μοναχική, καθώς τα ονόματα που προηγήθηκαν δεν είναι μικρότερης σημασίας για την ελληνική βιομηχανία.
Μπορούμε εύκολα να θυμηθούμε τις σχετικά πρόσφατες περιπτώσεις της Coca Cola 3E, της ΦΑΓΕ, της S & B Βιομηχανικά Ορυκτά. Εως πριν από λίγους μήνες επικρατούσε η άποψη ότι οι επιχειρήσεις αποχωρούν θέλοντας να αποφύγουν την καταιγίδα της επερχόμενης τότε δραχμής. Λανθασμένη προσέγγιση, που οδηγεί σε εξίσου εσφαλμένα συμπεράσματα και άρα αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στη ρίζα τους.
Οι επιχειρήσεις που αποχωρούν διαπιστώνουν ότι το κλίμα στη χώρα μας βαλτώνει, χωρίς προοπτικές βελτίωσης στο ορατό μέλλον, με αποτέλεσμα να οργανώνουν τη σταδιακή απεξάρτησή τους από ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει τη στοιχειώδη σταθερότητα φορολογικού και θεσμικού καθεστώτος, όπως και τη δυνατότητα να σχεδιάσουν τη στρατηγική τους χωρίς αστάθμητους παράγοντες και εκπλήξεις.
Είναι βέβαιο ότι οι επιχειρήσεις που μετέφεραν εκτός Ελλάδας την έδρα τους δεν το έκαναν γιατί φοβήθηκαν την επιστροφή στη δραχμή. Πολύ περισσότερο βάρυναν, στην απόφαση των διοικήσεών τους, τα εκατοντάδες φορολογικά νομοσχέδια, οι τεράστιες φορολογικές επιβαρύνσεις, οι χιλιάδες γραφειοκρατικές και θεσμικές ανακολουθίες που έχουν γνωρίσει στην ελληνική επιχειρηματική τους ιστορία και η στενότητα χρηματοδότησης.
Δεν μπορείς να διακρίνεις επιχειρήσεις με φιλελληνικά και ανθελληνικά αισθήματα όταν κάνουν κινήσεις που αποσκοπούν στην επιβίωσή τους. Οπως δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις μισέλληνες χιλιάδες Ελληνες επιστήμονες που αναζητούν αυτή την περίοδο αξιοπρεπή απασχόληση και διαβίωση στο εξωτερικό. Αν αναγνωρίσουμε πού είναι το πρόβλημα, μπορεί να βρούμε και λύσεις...
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
