Τελικά, όπως όλα δείχνουν, μπορεί ακόμη και με τους γείτονές μας, τους Τούρκους, να καταφέρουμε να βρούμε για τις ΑΟΖ κοινά αποδεκτή λύση, kazan - kazan ή win - win, όμως με την τρόικα τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει.
Να είναι κερδισμένες και οι δυο πλευρές στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται για απολύσεις στο δημόσιο τομέα, για τις ρυθμίσεις των ληξιπρόθεσμων χρεών και των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων, ή για τα «κόκκινα δάνεια» των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, πρακτικά είναι αδύνατο.
Τουλάχιστον αυτό δείχνει και η πρόσφατη ιστορία, από όλες τις συζητήσεις που έγιναν τα προηγούμενα τρίμηνα με τους δανειστές μας, που πέτυχαν μονομερώς λύσεις επώδυνες. Από πού να ξεκινήσει κανείς, από τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, από την υπερφορολόγηση μέσω της επιβολής έκτακτων εισφορών και χαρατσιών που έλαβαν τη μορφή μόνιμων μέτρων, από την αύξηση των έμμεσων φόρων;
Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς και, δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, δεν έχει ακόμη τελειώσει, παρά τις προσδοκίες που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι κυβερνητικοί εταίροι. Είτε μας αρέσει είτε όχι, σε αυτόν το διάλογο μόνο η μία πλευρά κερδίζει. Μόνο η μία πλευρά ζητά και η άλλη υλοποιεί, γιατί πολύ απλά... έχει υπογράψει. Και οι δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά πώς παίζεται το παιχνίδι, ξέρουν να μην υποχωρούν, ξέρουν να εκβιάζουν για να πετύχουν το στόχο τους.
Είναι τόσο μεγάλη η σιγουριά τους, που αρνούνται να μπουν στον κόπο να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τη γνωστή συνταγή «μαστίγιο και καρότο». Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν ήδη «πετάξει» στην κυβέρνηση τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, ή θα είχαν δεχθεί τις 90 ή 60 δόσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, για να πάρουν μερικές... «ταυτότητες» δημοσίων υπαλλήλων που θα πάνε σπίτι τους. Δεν το κάνουν όμως ούτε αυτό, αφήνοντας τους πολίτες στο έλεος της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας για το αύριο.
Διότι σε μια οικονομία που βρίσκεται ήδη στον έκτο χρόνο ύφεσης και είναι σήμερα «πρωταθλήτρια» Ευρωζώνης στην ανεργία, με τις προοπτικές δυσοίωνες, καθώς κάνουν λόγο ακόμη και για εφιαλτικό ποσοστό 30%, ποιος μπορεί να είναι αισιόδοξος; Μπορεί οι οικονομικοί δείκτες να βελτιώνονται στα χαρτιά, όμως οι ουρές που δημιουργούνται όπου μοιράζεται δωρεάν φαγητό είναι η ωμή πραγματικότητα.
Ενδεχομένως οι κ.κ. Τόμσεν, Μορς και Μαζούχ να μη βλέπουν στα καζάνια που βράζουν για να διαθέσουν ένα δωρεάν γεύμα σε συμπολίτες μας που υποφέρουν, αλλά καλό θα ήταν η κυβέρνηση να μην κλείσει τα μάτια στο... καζάνι που βράζει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]
