Από την έντυπη έκδοση
Του Στέλιου Παπαπέτρου
[email protected]
Το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας, για να είναι βιώσιμο σε βάθος χρόνου και με αξιοπρεπείς παροχές, θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα σύστημα «τριών πυλώνων», στο οποίο το άθροισμα των εισφορών του πρώτου και δεύτερου πυλώνα θα ανέρχεται στο 21% από το 27% που είναι σήμερα.
Αυτά τα δύο στοιχεία αποτελούν τον πυρήνα της πρότασης της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδας (ΕΑΕ) για τη μακροχρόνια βελτίωση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, σύμφωνα με τα όσα δήλωσαν στελέχη της Ένωσης σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου. Χαιρετίζοντας την εκδήλωση, ο πρόεδρος της ΕΑΕ, Πάνος Δημητρίου, επεσήμανε ότι «πεποίθηση της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος είναι ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα, για να είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο και με αξιοπρεπείς παροχές, θα πρέπει να είναι ένα σύστημα τριών πυλώνων».
Στη συνέχεια παρουσιάστηκε αναλυτικά η τοποθέτηση της Ένωσης, η οποία βασίστηκε στη μελέτη με τίτλο «Εναλλακτικές Προσεγγίσεις για τη Βελτίωση του Συνταξιοδοτικού Συστήματος».
O πρόεδρος της ΕΑΕ, Πάνος Δημητρίου.
Όπως διευκρινίστηκε από τους μελετητές, προκειμένου να ληφθούν οριστικές αποφάσεις για βελτιώσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα θα πρέπει να προηγηθεί μια εκτενέστερη ανάλυση η οποία θα προβάλει τα μεγέθη του συστήματος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις αλληλεπιδράσεις με τους συναφείς οικονομικούς και δημογραφικούς παράγοντες. Επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη μελέτη χρησιμοποιεί «το ίδιο μοντέλο παραδοχών που έχει χρησιμοποιηθεί στη μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής του έτους 2015 με έτος βάσης το 2013».
Συνεπώς, δεν έχει επικαιροποιήσει τα στοιχεία που χρησιμοποιεί, ενώ δεν έχουν ληφθεί υπ’ όψιν οι μεταβολές και παρεμβάσεις που επέφερε στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ο ν.4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου).
Ελλείματα σε βάθος 20ετίας
Στη μελέτη επισημαίνεται ότι με δεδομένο το σημείο αφετηρίας, δηλαδή την οικονομική κατάσταση του υφιστάμενου συστήματος, δεν είναι δυνατόν να περιοριστούν τα ελλείμματα των επόμενων 20-25 ετών, ιδιαίτερα όταν οι εισφορές μειώνονται και μάλιστα μέρος αυτών κατευθύνεται σε έναν παράλληλο κεφαλαιοποιητικό πυλώνα, ενώ ταυτόχρονα στοχεύουμε σε σχετικά υψηλό ποσοστό αναπλήρωσης. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι συντάκτες της μελέτης, με την πάροδο των ετών, καθώς ο κεφαλαιοποιητικός πυλώνας θα αναλαμβάνει μεγαλύτερο οικονομικό βάρος και το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα θα φθάνει σε σημείο ωριμότητας, τα ελλείμματα ουσιαστικά θα εκμηδενίζονται.
Οι συντάκτες της μελέτης επισήμαναν ότι, στο πλαίσιο της λειτουργίας ενός συστήματος τριών πυλώνων, είναι δυνατόν να επιτευχθεί σε βάθος χρόνου σημαντική μείωση των ελλειμμάτων χρηματοδότησης που εμφανίζει το υφιστάμενο σύστημα επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και παράλληλα να διασφαλισθεί ένα αξιοπρεπές επίπεδο συντάξεων. Σύμφωνα με τους ίδιους, ο δεύτερος πυλώνας της ασφάλισης πρέπει να είναι υποχρεωτικά κεφαλαιοποιητικός και προπομπός αυτής της κατεύθυνσης είναι τα ήδη υφιστάμενα ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης.
Ο δεύτερος πυλώνας θα συμπληρώσει τον υφιστάμενο πρώτο πυλώνα που θα εξακολουθήσει να αποτελεί τη βάση του συνταξιοδοτικού συστήματος και να λειτουργεί αναδιανεμητικά. Με την εισαγωγή του δεύτερου κεφαλαιοποιητικού πυλώνα προστίθεται ένας ακόμη παράγοντας χρηματοδότησης στο σύστημα, αυτός των εσόδων από επενδύσεις, στον οποίο μπορεί να βασιστεί σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης των συντάξεων σε βάθος χρόνου. Επιπλέον, μειώνεται η εξάρτηση του συστήματος από τη δυσμενή εξέλιξη των δημογραφικών παραγόντων και αυξάνεται η οικονομική του ευστάθεια, όπως και η ανταποδοτικότητά του. Το σύστημα συμπληρώνεται από έναν τρίτο πυλώνα προαιρετικής συμμετοχής, ο οποίος περιλαμβάνει τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα.
