Από την έντυπη έκδοση.
Δεν ξέρω εάν όλοι μαζί τα φάγαμε, όμως είναι σίγουρο ότι δεν φταίξαμε και πολύ περισσότερο δεν φταίμε για τα λάθη τα οποία εξακολουθεί να κάνει το πολιτικό προσωπικό, ταλαιπωρώντας την οικονομία και τη χώρα.
Το πρόσφατο κραχ στο Χρηματιστήριο, αλλά και η εκτίναξη των επιτοκίων των ομολόγων σε επίπεδα χρεοκοπίας, αν μη τι άλλο έστειλαν ένα σαφέστατο μήνυμα προς όλους.
Οι αγορές δεν συγχωρούν τα λάθη!
Η οικονομία, η χώρα χρειάζονται σταθερότητα και αξιοπιστία. Δύο έννοιες που απουσίαζαν και δυστυχώς απουσιάζουν όχι από το λόγο τους, αλλά από τις πράξεις τους.
Oλοι βλέπουν τις εκλογές σε διαφορετικό χρονικό σημείο, όμως λειτουργούν με τη σκέψη στην εξουσία αγνοώντας τις «παράπλευρες» απώλειες.
Η μεν κυβέρνηση βιάστηκε να κόψει τις γέφυρες με τους δανειστές, να πάρει «διαζύγιο» με το ΔΝΤ, υποστηρίζοντας ότι μπορεί χωρίς «δίχτυ προστασίας» να βγει στις αγορές ομολόγων. Σίγουρα οι βάσεις έχουν μπει, όμως τα θεμέλια, απ’ ό,τι φάνηκε άλλωστε, δεν αντέχουν ακόμη σε μεγάλους «σεισμούς».
Η δε αξιωματική αντιπολίτευση με την εμμονή της για άμεσες εκλογές, αλλά και τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των στελεχών της, όσον αφορά την πορεία της χώρας εντός της Ευρωζώνης, «θολώνει» τα νερά για το αύριο της οικονομίας, δίνοντας έτσι ακούσια ισχυρό «άλλοθι» στα κοράκια των αγορών να επιτεθούν.
Σημαντικό ρόλο αναμφισβήτητα σε όλες τις εξελίξεις διαδραματίζει και η στάση του τρίτου πόλου, της τρόικας, η οποία αρνείται να συνειδητοποιήσει την ελληνική πραγματικότητα και εξακολουθεί να επιμένει σε μέτρα ανεφάρμοστα που σπέρνουν τη διχόνοια.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τις ευθύνες των δύο μεγάλων μονομάχων, οι οποίοι ξέχασαν ότι η οικονομία είναι ψυχολογία και ότι οι γύπες των αγορών μόλις μυρίσουν… αίμα, ορμούν!
Και επειδή είναι σίγουρο ότι «αναταραχές», όπως οι πρόσφατες που ζήσαμε, η οικονομία και η χώρα δεν τις αντέχουν, καλό θα είναι να λάβουν τα μέτρα τους εγκαίρως για να μην επαναληφθούν, καθώς το «κόστος» θα είναι τεράστιο για την κοινωνία και τον τόπο. Οι όποιες διαφορές τους, ιδεολογικές και άλλες, είναι απόλυτα κατανοητές, λογικές και θεμιτές.
Oμως αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν είναι ότι κανείς δεν θα βγει κερδισμένος όσο πλήττεται η αξιοπιστία της οικονομίας και κατ’ επέκταση της χώρας.
Μια αξιοπιστία που δεν αγοράζεται, δεν υπόκειται σε μνημόνια, παρά μόνο κερδίζεται με πολύ κόπο, επίπονη και διαρκή προσπάθεια και σίγουρα χωρίς «τσαμπουκάδες» ένθεν κακείθεν.
Καλά τα πολιτικά «παιχνίδια», αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά, όπως είχε πει και ο Μπιλ Κλίντον το 1992, ότι «πρόκειται για την οικονομία, ανόητε (οι)».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]
