Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Θα χάσουμε το λογαριασμό αν προσπαθήσουμε να ψάξουμε από πότε το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πατάξει τη γραφειοκρατία που διέπει την αδειοδότηση και λειτουργία των επιχειρήσεων.
Και αυτό θα συμβεί όχι μόνο γιατί η προσπάθεια πάταξης της γραφειοκρατίας είναι τόσο παλιά όσο και η γέννησή της, αλλά και διότι το κράτος ουδέποτε έδειξε να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα όσα εξήγγειλε περί απλοποίησης διαδικασιών, διευκόλυνσης επιχειρήσεων και άλλα αντίστοιχα που έχουν κατά καιρούς καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες μέσω υπουργικών ανακοινώσεων.
Το πλαίσιο για τη διευκόλυνση στην επιχειρηματική λειτουργία έχει αναγγελθεί με έντονες κυβερνητικές επικοινωνιακές κορόνες και ψηφίσθηκε, αλλά... «το απαράδεκτο φαινόμενο να ψηφίζονται νομοθετήματα και να καθίσταται αδύνατη η εφαρμογή τους, επειδή επιβάλλονται πρόσθετες διοικητικές πράξεις και υπουργικές αποφάσεις, αποτελεί το μεγαλύτερο αντικίνητρο σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας.
Αυτό συμβαίνει και με το νομοσχέδιο περί αδειοδοτήσεων, το οποίο έπρεπε ήδη να εφαρμόζεται από πολλών ετών», σημειώνεται σε ανακοίνωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς.
Στην πράξη, το τέρας της κρατικής γραφειοκρατίας που συνεπικουρείται κατά περίπτωση από κατεστημένα επιχειρηματικά συμφέροντα, έχει απλώσει τα πλοκάμια του πάνω από κάθε νέα μορφή επιχειρηματικότητας, ιδιαίτερα όμως της μικρομεσαίας και επιζεί δεκάδες χρόνια τώρα απομυζώντας κομμάτι από την πρακτική δημιουργικότητα αυτού του τόπου, αναγκάζοντάς την ουσιαστικά να στρέψει την ευφυΐα που έχει αποδείξει ότι διαθέτει όχι στη γέννηση και υλοποίηση καλών ιδεών, όπως θα έπρεπε να γίνεται, αλλά στην ανακάλυψη μεθόδων και τακτικών που θα υπερβούν το γραφειοκρατικό τείχος.
Και αν περίμενε κανείς ότι στα χρόνια της κρίσης κάτι θα άλλαζε, θα κινδύνευε να μείνει με δεκάδες αιτήσεις, γνωμοδοτήσεις και αδειοδοτήσεις στο χέρι, παραμένοντας πάντα σε απόσταση «γραφειοκρατικής ασφαλείας» από το στόχο του, που προφανώς είναι να κάνει τη δουλειά του.
Ακόμη και τώρα, όμως, ύστερα από έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα χρόνια κρίσης, οι διηγήσεις που θα ακούσεις από ανθρώπους που προσπαθούν να ξεκινήσουν μια μικρή επιχείρηση είναι ανατριχιαστικές.
Σε μια χώρα που η ανεργία παραμένει κοντά στο 30%, η προσπάθεια να στήσεις και να λειτουργήσεις ακόμη και μια περιφερόμενη καντίνα φαντάζει σαν τιτάνιο έργο, σαν μάταια προσπάθεια για όποιον θελήσει να επανεκκινήσει την παραγωγική του παρουσία.
Είναι προφανές πως κάποιοι πιστεύουν ότι το κυβερνητικό καθήκον απέναντι στην κρίση εξαντλήθηκε με την υπερφορολόγηση, τη διάλυση μεγάλου μέρους του ιδιωτικού τομέα, την εργασιακή απορρύθμιση, την κατάρρευση του προνοιακού συστήματος, ενώ η αναποτελεσματικότητα ή ακόμη χειρότερα η συστηματική δημιουργική ανασταλτικότητα που χαρακτηρίζει την κρατική λειτουργία είναι κάτι που μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε στην... επόμενη κρίση.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
