Ασαφές παραμένει εάν η Ευρωζώνη έχει ξεπεράσει την ύφεση, παρά τα επίσημα στοιχεία που έχουν καταγράψει τέσσερα τρίμηνα της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό αναφέρει ανάλυση της επιτροπής Euro Area Business Cycle Dating και του ινστιτούτου Centre for Economic Policy Research, στην οποία επισημαίνεται ότι η φαινομενική ανάκαμψη της Ευρωζώνης από το δεύτερο τρίμηνο του 2013 ήταν αδύναμη, ενώ η αγορά εργασίας δείχνει μια πολύ μικρή βελτίωση.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο κύκλος της ύφεσης απλά μπορεί να είναι σε «παύση», γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας που άρχισε στα τέλη του 2011 μπορεί να συνεχιστεί. Το συμπέρασμα αυτό βασίζεται στα στοιχεία που έδειξαν περαιτέρω αδυναμία στην οικονομία της Ευρωζώνης, εξέλιξη που ώθησε και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μειώσει τα βασικά επιτόκια της και να παράσχει νέα χρηματοδότηση προς τις τράπεζες.
Ο ρυθμός αύξησης των μισθών και στις 18 χώρες που μοιράζονται το ευρώ υποχώρησε κατά τους πρώτους τρεις μήνες του τρέχοντος έτους, ενώ το συνολικό κόστος εργασίας αυξήθηκε επίσης με πιο βραδύ ρυθμό. Και δύο αυτές οι ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα.
Ωστόσο, τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη έδειξαν ότι το ποσοστό κενών θέσεων εργασίας στην Ευρωζώνη αυξήθηκε ελαφρώς κατά το πρώτο τρίμηνο, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ποσοστό ανεργίας είναι πιθανό να συνεχίσει να μειώνεται κατά τους προσεχείς μήνες, αν και όχι και πιο γρήγορα.
Επίσης, τα στοιχεία που δείχνουν συγκρατημένες αυξήσεις μισθών αντανακλούν το γεγονός ότι η ανεργία θα παραμένει κοντά σε επίπεδα ρεκόρ, ενώ θα ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των χωρών και των περιφερειών.
Δεν θα πρέπει να παραβλέπεται και το γεγονός ότι σε ένα αριθμό χωρών καταγράφησαν μειώσεις μισθών κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου.
Η Κύπρος κατέγραψε τη μεγαλύτερη πτώση, ήτοι 7,9% από τα τέλη του 2013, αλλά μειώσεις υπήρχαν και στην Ιρλανδία και την
Ιταλία. Οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 2,3% στη Γερμανία.
Οι αναλυτές των δύο φορέων, σημειώνουν τέλος ότι δεδομένου του ότι τα κράτη μέλη στερούνται της δυνατότητας να υποτιμήσουν το νόμισμά τους, θα πρέπει να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους μειώνοντας το κόστος εργασίας τους σε σχέση με ισχυρότερες οικονομίες της Βόρειας Ευρώπης, μια διαδικασία γνωστή ως «εσωτερική υποτίμηση».
