Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Η κυβερνητική μάχη του γάλακτος φαίνεται να έληξε χωρίς να είναι ακόμη σαφές αν θα έχει θύματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης, αλλά συμπληρώνοντας με επιφανειακή αρτιότητα το παζλ της -προαπαιτούμενης για την είσπραξη της δόσης του δανείου- υιοθέτησης των ρυθμίσεων που παρεμβαίνουν σε ένα μεγάλο τμήμα της αγοράς.
Το γάλα, όμως, ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου και η πλέον προβεβλημένη -από πολιτικούς και media- αλλαγή που εισήχθη με το πολυνομοσχέδιο.
Στην πράξη υπάρχει πλήθος μεταβολών που ανατρέπουν ισορροπίες, οι οποίες επί πολλά χρόνια είχαν κτιστεί στην αγορά και μπορούν να δεχτούν διπλή ερμηνεία: Κάποιοι μπορούν να μιλήσουν για αγοραίες συνθήκες, που χτίστηκαν στη βάση της αμοιβαίας «κατανόησης» μεταξύ επαγγελματικών ομάδων, που επιζητούν τη διατήρηση χαριστικών ρυθμίσεων, και πολιτικής εξουσίας, που επιδιώκει ομάδες πολιτών και ψηφοφόρων ικανοποιημένες, αλλά και εξαρτημένες.
Ταυτόχρονα όμως πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν λόγο για κλαδικά δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί άλλες εποχές και με διαφορετικές συνθήκες, οι οποίες -αν ιδωθούν σκόπιμα χωρίς συνέχεια στο χρόνο και αποκομμένες από το περιβάλλον τους- εύκολα μπορούν να οδηγήσουν σε διαστρεβλωμένα συμπεράσματα.
Οι δύο αυτές προσεγγίσεις μπορούν να συνυπάρξουν και να βρουν εφαρμογή κατά περίπτωση σε μια προσπάθεια που θα θελήσει να αναζητήσει τις αιτίες και να ζυγίσει τις αλλαγές ανάμεσα στην επιβεβλημένη μεταρρύθμιση και στην αυθαίρετη στοχευμένη παρέμβαση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, προκαλεί εντύπωση η ένταση των αντιδράσεων.
Δεν είναι συνηθισμένο ένας υπουργός να κατηγορείται από βουλευτές που έχουν στηρίξει με την ψήφο τους την κυβέρνησή του ως «εκφραστής του πελατειακού κράτους», να αναφέρεται ευθέως ότι στη σύνταξη των νομοθετημάτων του έχουν παρέμβει οργανωμένες ομάδες συμφερόντων, εντός και εκτός της χώρας, με στόχο να ανακατανείμουν τα μερίδια στην αγορά, ώστε να «αλλάξουν χέρια» δισεκατομμύρια ευρώ, και το νομοθετικό του αποτέλεσμα να θεωρείται «έργο διαπλοκής, που στοχευόμενα βάλλει κατά κλάδων και ομάδων».
Το λιγότερο που θα μπορούσε να καταλογίσει κανείς στην κυβέρνηση και στον αρμόδιο υπουργό είναι έλλειψη κατάλληλης μεθοδολογίας και προχειρότητα στην πειθαναγκαστική διαδικασία υιοθέτησης των αλλαγών.
Είναι προφανές ότι σε μια αγορά που έχει ήδη έξι χρόνια ύφεσης πίσω της δεν μπορείς εύκολα να ανατρέψεις μονομιάς τα δεδομένα δραστηριοποίησης πολλών χιλιάδων ανθρώπων σε διάφορους κλάδους, ακόμη κι αν ο τρόπος που λειτουργούν ενέχει στρεβλώσεις.
Αλλαγές αυτού του μεγέθους θα έπρεπε να μην εξαντλούνται μόνο στο παρά πέντε της έγκρισης μιας δόσης του δανείου στήριξης.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
