Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Οδηγεί σε παραιτήσεις υπουργών και βουλευτών, «κατεβάζει» επαγγελματίες στο δρόμο των κινητοποιήσεων, καθυστέρησε επί πολλούς μήνες τη συμφωνία με την τρόικα και εμποδίζει τώρα την πολιτική επικύρωσή της στη Βουλή - απειλεί ακόμη και την κυβερνητική σταθερότητα.
Η, περίφημη πλέον, «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ», που θεωρητικά φτιάχτηκε για να οδηγήσει τη χώρα γρηγορότερα στο δρόμο της ανάπτυξης, κατηγορείται τώρα, από πολλές πλευρές, ότι στην ουσία αποτελεί «εργαλείο ανακατανομής» μεριδίων στην αγορά και μεθοδολογία για να «αλλάξουν χέρια» δισεκατομμύρια ευρώ τζίρου.
Οπως πολλά από τα αυτονόητα, που όταν περάσουν από τον παραμορφωτικό φακό της ελληνικής πραγματικότητας χάνουν τη μορφή τους και το σχήμα τους, καταντώντας δυσδιάκριτα μορφώματα, έτσι και σε αυτή την περίπτωση η ανάγκη να εκσυγχρονιστεί το πλαίσιο λειτουργίας πολλών τμημάτων της αγοράς έχει διαστρεβλωθεί -και στα δύο άκρα του-αποκτώντας χαρακτηρισμούς οι οποίοι σε κάθε περίπτωση αποτελούν ακραίες τοποθετήσεις, που αποπροσανατολίζουν χωρίς να οδηγούν σε λύσεις.
Στην πράξη, λοιπόν, «όχι», η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ δεν αποτελεί πανάκεια ανάπτυξης. Χρειάζεται να γίνουν πολύ περισσότερα στη χώρα για να οδηγηθούμε σε ουσιαστική και μακροπρόθεσμα συντηρήσιμη αναπτυξιακή διαδικασία και πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε ένα δομημένο θεωρητικά και οργανωμένο στην πρακτική του εφαρμογή αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο να εφαρμόσουμε για να οδηγηθούμε σε ουσιαστική αλλαγή προοπτικής.
Πολλά απ’ όσα έχουν καταγραφεί ως αντικίνητρα δυσκολεύουν την ύπαρξη υγιούς ανταγωνισμού και θα έπρεπε να τύχουν στοχευμένων παρεμβάσεων.
Ομως η γενίκευση των ανατροπών χωρίς την εκλογίκευση, την ιεράρχηση και την αναγνώριση των κατά περίπτωση ιδιαιτεροτήτων, που θα αναδείκνυαν τις βασικές προτεραιότητες, προφανώς δεν ευνοεί τη συνολική μεταρρυθμιστική προσπάθεια.
Ταυτόχρονα η αναγωγή των παρεμβάσεων αυτών σε κάτι που ομοιάζει με το «ιερό λίκνο της ανάπτυξης» γεννά προσδοκίες εκεί όπου δεν υπάρχουν για να καλύψει τις πραγματικές ελλείψεις της συνολικής αναπτυξιακής πολιτικής. Ταυτόχρονα όμως η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ δεν είναι στο σύνολό της «έργο διαπλοκής, που στοχευμένα βάλλει κατά κλάδων και ομάδων».
Η υπόνοια ότι στη σύνταξή της είναι πιθανόν να έχουν παρέμβει προτάσεις που έχουν διατυπωθεί από οργανωμένες ομάδες συμφερόντων, εντός και εκτός της χώρας, δεν μπορεί να ακυρώνει τις όποιες προθέσεις μεταρρύθμισης μπορεί να περιλαμβάνει.
Η εργαλειοθήκη υποφέρει από άσκοπο γιγαντισμό, από στρεβλό επικοινωνιακό χειρισμό, από λανθασμένη -ελληνικής έμπνευσης- τοποθέτηση μεταξύ των προαπαιτούμενων και προφανώς από έλλειψη ομοιογένειας στην αποφασιστική αντιμετώπιση των παρεμβάσεων που προτείνει. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι στις περισσότερες πολιτικές επιλογές υπάρχει ο «ορθολογικός τρόπος», αλλά υπάρχει και ο «ελληνικός τρόπος».
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
