Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Το θέμα της αναμόρφωσης του Δημοσίου βρέθηκε αυτήν την εβδομάδα -για πολλοστή φορά- στη Βουλή, με αφορμή τη συζήτηση για το νομοσχέδιο που έχει καταθέσει ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης για την κατάργηση 23 φορέων του Δημοσίου, αρκετοί εκ των οποίων αποτελούσαν απλώς «σφραγίδα».
Πρόκειται για καταργήσεις οι οποίες μικρή «συνεισφορά» έχουν στις υποχρεώσεις των απολύσεων που έχει η χώρα μας έναντι της τρόικας -για μερικές εκατοντάδες θέσεις πρόκειται- και ως εκ τούτου έχουν περισσότερο «συμβολικό χαρακτήρα».
Οι περισσότεροι από τους φορείς που καταργούνται έχουν αρμοδιότητες που καλύπτονται από άλλους φορείς του Δημοσίου, οι οποίοι απασχολούν περισσότερους υπαλλήλους, ενώ για κάποιους αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο πραγματικά υπήρχαν.
Ετσι, εκτός από το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας και το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΕΑΔ) -το οποίο τελικά δεν καταργείται, καθώς υπήρξαν ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις και μπροστά το ενδεχόμενο να μην υπάρξει η απαιτούμενη πλειοψηφία για να ψηφιστεί το νομοσχέδιο έγιναν οι απαιτούμενες αλλαγές-, περιλαμβάνονται και το «Εθνικό Ιδρυμα Μελετών Θεόδωρος Κολοκοτρώνης «Ο Γέρος του Μοριά» και η «Διεθνής Ακαδημία Ελευθερίας».
Σε μια κοινωνία που σέβεται το αυτονόητο, όταν προωθείται ένα τέτοιο νομοσχέδιο αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα, όπου οι αρμοδιότητες των φορέων που καταργούνται περνούν αλλού ή υπερκαλύπτονται από αλλού, θα έπρεπε οι συζητήσεις να είναι περιττές.
Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει για το θέμα θα ήταν σε επίπεδο δικαστικών αρχών και θα αφορούσε το πώς και γιατί δημιουργήθηκαν ορισμένοι φορείς και τι έργο ακριβώς παρήγαγαν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας τους.
Παρά ταύτα, στην παρούσα φάση θα μπορούμε να την αντιπαρέλθουμε. Οχι όμως και να διεκδικούμε τη λειτουργία τέτοιων φορέων στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης συνέχισης των δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα.
Οι γενικεύσεις δεν οδηγούν πουθενά, άρα δεν θα είχε νόημα να συζητήσει κανείς θέσεις που αναφέρουν ότι όλοι οι φορείς του Δημοσίου πρέπει να κλείσουν και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.
Ωστόσο, είναι βέβαιο πως κάποιοι πρέπει να κλείσουν και καλό θα ήταν όταν φτάνει ένα νομοσχέδιο στη Βουλή να υπάρχει ευρύτερη συνεργασία -αν μη τι άλλο μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση- για το ποιοι τελικά θα είναι αυτοί.
Στη θεώρηση του ποιοι πρέπει να κλείσουν, τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν ο μηχανισμός που έχει αναλάβει τον ανασχεδιασμό και την αναμόρφωση του Δημοσίου και, σίγουρα, οι πολιτικές σκοπιμότητες, εν όψει εκλογικών αναμετρήσεων, δεν θα πρέπει να υφίστανται ούτε ως υποψία.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
