Απογοητευτική κρίνει την απόδοση του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής το ινστιτούτο Bruegel, αποδίδοντας την αποτυχία σε πλήθος παραγόντων, οι επιπτώσεις των οποίων δεν μπορούν ακόμη να σταθμιστούν.
Σύμφωνα με το Bruegel, η Ελλάδα ξεκίνησε από πολύ υψηλό έλλειμμα άνω του 15% και υποτιμημένο πραγματικό επίπεδο χρέους, όταν ζητήθηκε για πρώτη φορά από τη χώρα η βοήθεια της τρόικας.
Αν και το πρόγραμμα ξεκίνησε εντυπωσιακά, η κατάσταση επιδεινώθηκε το 2011. Οι βασικότεροι παράγοντες που οδήγησαν σε αυτήν την εξέλιξη είναι:
-
Το εξωτερικό περιβάλλον ήταν δυσμενές για την Ελλάδα. Το πρόβλημα κορυφώθηκε εν μέσω πολιτικών προκλήσεων για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη.
-
Η αναποφασιστικότητα των Ευρωπαίων και η ασαφής στάση σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους συντήρησαν την αβεβαιότητα
-
Η ανεπαρκής εφαρμογή του προγράμματος από το 2011 μέχρι το φθινόπωρο του 2012.
-
Η καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του χρέους.
-
Η υπερβολική λιτότητα.
-
Η προσπάθεια να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα ενώ, την ίδια στιγμή, ήταν σε εξέλιξη η προσπάθεια να μειωθεί το χρέος σε ονομαστικές τιμές.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το Bruegel προτείνει δύο σενάρια για την επίλυση του προβλήματος της Ελλάδας, αποκλείοντας το «κούρεμα» στα δάνεια που έχουν διατεθεί.
Το πρώτο σενάριο προβλέπει ένα πρόγραμμα με επιμήκυνση κατά 50 χρόνια των διμερών δανείων που έχουν ληφθεί στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου και μείωση των επιτοκίων τους κατά 0,50%. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει πάγωμα κάθε πληρωμής προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) έως το 2030, αντί του 2023 που ισχύει σήμερα.
Το δεύτερο σενάριο προβλέπει ένα νέο πακέτο ύψους 40 δισ. ευρώ, το οποίο θα συνοδεύεται με κεφαλαιακές ενισχύσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
