Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι το πιο πρόσφατο και ταυτόχρονα το πιο προσφιλές «στοίχημα» στο οποίο ποντάρουν οι αγορές τις τελευταίες εβδομάδες. Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την εξέλιξη της τιμής των ελληνικών ομολόγων.
Από τις αρχές του 2014 η απόδοση του 10ετούς είχε αρχίσει να αποκλιμακώνεται αργά αλλά σταθερά πάνω από το 8% που είχε επανέλθει στα τέλη του 2013. Το κόστος δανεισμού της Ελλάδας βρίσκεται ήδη στο χαμηλότερο επίπεδο από το Μάιο του 2010, οπότε υπογράφηκε το πρώτο ελληνικό μνημόνιο.
Η βελτίωση αυτή δεν είναι καθαρά ελληνική υπόθεση, αλλά αφορά σχεδόν το σύνολο της «προβληματικής» περιφέρειας του ευρώ, όμως στο συνολικό σενάριο, στο οποίο ποντάρουν οι αγορές, η διευθέτηση του προβλήματος που προκαλείται από το, αμείωτο ακόμη, ελληνικό χρέος έχει έναν πολύ σεβαστό, αν όχι πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η Ευρώπη τρέφει υψηλές προσδοκίες από την ικανότητα της Ελλάδας να πραγματοποιήσει μια επιτυχημένη έξοδο στις αγορές προς αναζήτηση δανειακών κεφαλαίων, αλλά στην πράξη η πολιτική της προσέγγιση στο θέμα μοιάζει σαν να επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο. Πριν από λίγες ημέρες ανώτερος κοινοτικός αξιωματούχος τοποθέτησε χρονικά τη συζήτηση για το μέλλον του ελληνικού χρέους στο καλοκαίρι, αρκετά αργότερα δηλαδή από τις 23 Απριλίου που η Eurostat θα ανακοινώσει τα στοιχεία της πιστοποιώντας ή όχι το πλεόνασμα που επικαλείται η ελληνική πλευρά.
Ο επίτροπος Ολι Ρεν πήγε το θέμα ακόμη παραπέρα χρονικά, λέγοντας: «Μετά την ανακοίνωση των στοιχείων χρειαζόμαστε μια νέα αποστολή της τρόικας. Μόνο αφού αυτή έχει ολοκληρωθεί μπορούμε να ξεκινήσουμε να αναλύουμε τον καλύτερο τρόπο για τη βιωσιμότητα του χρέους. Αυτό θα γίνει από το καλοκαίρι και μετά», είπε δίνοντας το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών.
Οι αγορές έχουν ήδη ποντάρει σε ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και όχι σε μια χρονική επιμήκυνση και επιτοκιακή ελάφρυνση που δεν θα περιορίσουν το ύψος του. Ωστόσο, η Ενωση όχι μόνο αρνείται να κάνει το προφανές που θα οδηγούσε σε οριστική λύση, αλλά προσπαθεί να σπρώξει τη λύση των προβλημάτων όσο γίνεται στο μέλλον, υπακούοντας στη λογική της διατήρησης μιας κατάστασης που είναι «περίπου εντάξει» για την Ευρώπη, αλλά παρατείνει το βαρύ ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Στο θέμα της διαχείρισης της ελληνικής κρίσης η Ενωση βρέθηκε τις περισσότερες φορές πίσω από τις εξελίξεις, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς της απέναντι στις αγορές και πολλοί φοβούνται ότι το ίδιο θα επαναληφθεί ακόμη μια φορά, καθώς, όπως πρόσφατα σχολίασε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, η αριθμητική του χρέους αποτυγχάνει όταν η πολιτική και η οικονομία αρνούνται να συμβαδίσουν.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
