Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Πόσο απέχουμε από την ανάκαμψη; Χθες η Στατιστική Αρχή έκανε λόγο για ύφεση στο τέλος της περασμένης χρονιάς που διαμορφώθηκε τελικά σε 3,7% έναντι του αναμενόμενου 4% και μάλιστα στο τελευταίο τρίμηνο του έτους καταγράφηκε υποχώρηση 2,6%, η μικρότερη εδώ και πολύ καιρό.
Λίγες ημέρες νωρίτερα έγινε γνωστό ότι η οικονομική δραστηριότητα αυξήθηκε στους τελευταίους μήνες της προηγούμενης χρονιάς, ενώ σημάδια οριακής βελτίωσης ανέκυψαν τόσο από τις λιανικές πωλήσεις όσο και από τη βιομηχανική παραγωγή.
Μεγάλες οι προκύπτουσες κυβερνητικές προσδοκίες, οι οποίες αποκτούν και μια αγωνιώδη χροιά καθώς βρισκόμαστε σε κρίσιμη προεκλογική περίοδο.
Αρα το «καυτό» ερώτημα γίνεται ακόμη πιο πιεστικό: Πόσο απέχουμε από την ανάκαμψη; Στην πράξη, ωστόσο, δεν είναι ερώτηση που απευθύνεται σε όσους διατυπώνουν προβλέψεις και εκτιμήσεις για την οριστική έξοδο από την κρίση.
Ούτε αναμένει απάντηση που θα διαψευσθεί ή θα επιβεβαιωθεί, καθώς δεν έχει αποδέκτες όσους παίζουν το παιχνίδι της οικονομικής προφητείας εκ του ασφαλούς, αφού η διάψευση των προβλέψεων δεν εμπίπτει στη σφαίρα των αδικημάτων και δεν τιμωρείται πλέον ούτε καν με απώλεια αξιοπιστίας.
Δεν επιζητά απαντήσεις από πολιτικές προελεύσεις που θα προσπαθήσουν να χωρέσουν την πραγματικότητα στις οικείες κομματικές επιδιώξεις.
Αποκλείοντας κανείς όλες αυτές τις «πηγές γνώσης», μπορεί να δει τα δεδομένα και να πάρει μια πολύ σαφή απάντηση, απαλλαγμένη από αοριστίες, σοφιστείες, διχογνωμίες. Απέχουμε από την ανάπτυξη γύρω στα 65 δισεκατομμύρια ευρώ, τόσο είναι το μέγεθος της αξίας των μέτρων που επιβλήθηκαν στην τετραετία του προγράμματος.
Και αν θέλει να είναι κανείς πιο ακριβής, θα υπολογίσει μόνο τα 40 δισ. ευρώ, καθώς αυτά αντιστοιχούν στα εισπρακτικά μέτρα της τετραετίας.
Είναι τα χρήματα που σχεδόν δήμευσε το κράτος από όσους δεν είχαν την ευχέρεια να κρυφτούν, διότι έως τώρα κανείς δεν έψαξε σοβαρά για τα «κρυμμένα».
Σύλληψη φοροδιαφυγής δεν υπήρξε. Είναι χρήματα με τα οποία επιβαρύνθηκαν όσοι πλήρωναν κανονικά έως τότε τις υποχρεώσεις τους και θα συνεχίσουν να απομυζούνται και τα επόμενα χρόνια, διότι τα πλεονάσματα δεν τα επιτυγχάνουμε άπαξ, με στόχο να τα βάλουμε στο ψυγείο και να τα συντηρήσουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε να τα επιτυγχάνουμε κάθε χρόνο.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα χρήματα που λείπουν για να θεωρήσουμε ότι βρήκαμε τα ίχνη του ενάρετου δρόμου. Το σημαντικότερο είναι ότι απέχουμε από την ανάκαμψη κατά περισσότερο από 1.000.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν στην τετραετία και ακόμη δεν φαίνεται ούτε καν στον ορίζοντα το πώς αυτές οι θέσεις θα επιστρέψουν στην παραγωγική διαδικασία. Οποιος επιθυμεί να εξηγήσει το πόσο απέχει η ανάκαμψη, έχει πολύ συγκεκριμένους αριθμούς να χειριστεί.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
