Ικανοποιητικό χαρακτηρίζουν οι αναλυτές της Eurobank το πρωτογενές πλεόνασμα για τον Ιανουάριο του 2014, σημειώνουν όμως πως η υστέρηση εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού τον ίδιο μήνα προκαλεί προβληματισμούς όσον αφορά την επίτευξη του σχετικού ετήσιου στόχου για το 2014.
Συγκεκριμένα, στο εβδομαδιαίο οικονομικό τους δελτίο «7 ημέρες οικονομία», αναφέρουν πως αν το φαινόμενο αυτό συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες τότε θα δημιουργηθεί ένα δημοσιονομικό κενό για το 2014.
Επισημαίνουν πάντως πως είναι πιθανό αυτή η υστέρηση να είναι συγκυριακή και τα έσοδα των επόμενων μηνών να προσεγγίσουν τους αντίστοιχους στόχους του προϋπολογισμού 2014.
Οι αναλυτές της τράπεζας τονίζουν πως ζητούμενα για τα επόμενα χρόνια είναι η εξασφάλιση της διατηρησιμότητας του πλεονάσματος και η επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα οποία μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Ειδικότερα, αναφέρουν πως η προσπάθεια για τη διατηρησιμότητα και την αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων δεν μπορεί να επικεντρωθεί στην αύξηση της φορολογίας, καθώς, όπως λένε, τα μέτρα αυτά εξάντλησαν τις όποιες δυνατότητες είχαν.
Υπογραμμίζουν πως η προσπάθεια από εδώ και πέρα θα κριθεί στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα, στην ενίσχυση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, του ανταγωνισμού και των εξαγωγών και στην ενίσχυση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων:
«Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε ότι μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης επικεντρώνεται στο πλεόνασμα του 2013 δίνοντας του θετικές ή αρνητικές διαστάσεις πέρα από αυτές που του αξίζουν. Είναι αναγκαίο να γίνει από όλους κατανοητό ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δείκτης διαχείρισης των εσόδων και των δαπανών του δημοσίου. Το 2009 ο συγκεκριμένος δείκτης έφθασε το -10,5% του ΑΕΠ ενώ το 2013 αναμένεται στο 0,4% του ΑΕΠ. Πρόκειται για μια σημαντική επιτυχία που κρύβει πίσω της α) την σημαντικότατη αύξηση των φορολογικών βαρών για τους συνήθεις υπόπτους (μισθωτούς και συνταξιούχους), β) την καλύτερη οργάνωση / έλεγχο των δαπανών του δημοσίου (π.χ. καλύτερο έλεγχο των δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης μέσω των σχετικών μεταρρυθμίσεων, κτλ), γ) την καλύτερη οργάνωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού μέσω της καθυστερημένης λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας Εσόδων και δ) την ορθολογικοποίησης της δομής του δημοσίου.
»Για να εξασφαλισθεί η διατηρησιμότητα και ή αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων για τα επόμενα χρόνια απαιτείται επιπλέον προσπάθεια. Η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να επικεντρωθεί στην αύξηση της φορολογίας. Τα μέτρα αυτά εξάντλησαν πλέον τις όποιες δυνατότητες είχαν».
Στο δελτίο γίνεται αναφορά και στη σχεδιαζόμενη για φέτος έξοδο της χώρας στις αγορές. Οι αναλυτές δεν θεωρούν ότι η έξοδος στις αγορές μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος του χρηματοδοτικού κενού «αφού το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους αναμένεται πολλαπλάσιο του τρέχοντος κόστους εξυπηρέτησης των επισήμων δανείων».
Όπως λένε, μια έκδοση ελληνικών ομολόγων θα είναι μικρή σε μέγεθος και σε διάρκεια και περισσότερο θα έχει ψυχολογικούς στόχους – θα αυξήσει την εμπιστοσύνη προς την ελληνική οικονομία.
