Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Θα χρειαστεί μια εξαιρετική, σχεδόν ταχυδακτυλουργική ικανότητα η κυβέρνηση για να μπορέσει να συμβιβάσει τις απαιτήσεις της τρόικας με την πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας, όχι αυτή που καταγράφεται από δημοσιονομικά πλεονάσματα -τα οποία βεβαίως είναι ευπρόσδεκτα εφόσον είναι πραγματικά και βιώσιμα μακροπρόθεσμα-, αλλά εκείνη που έχει να κάνει με τα μειωμένα εισοδήματα, μέσω των οποίων καλείται ο μέσος Ελληνας να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις βιοτικές του ανάγκες, αλλά και τις αυξανόμενες φοροδοτικές απαιτήσεις με τις οποίες τον επιβαρύνει το ελληνικό Δημόσιο.
Την εισοδηματική εικόνα των νοικοκυριών καταγράφουν με σαφήνεια τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, τα οποία ανακοινώθηκαν χθες. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, κατά το τρίτο τρίμηνο του 2013 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 8% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από τα 33 δισ. ευρώ στα 30,4 δισ. ευρώ.
Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μείωση κατά 9,9% των αποδοχών των εργαζομένων και στη μείωση κατά 8,2% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά.
Η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών υποχώρησε κατά 10,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από 36,1 δισ. ευρώ σε 32,4 δισ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα των μεταβολών αυτών τα νοικοκυριά όχι μόνο δεν κατάφεραν να αποταμιεύσουν, αλλά απέσυραν από τις υφιστάμενες αποταμιεύσεις ποσά που αντιστοιχούν στο 6,7% του εισοδήματός τους.
Από αυτή τη «φορολογική βάση», η οποία ας μην ξεχνάμε είναι και εκλογική βάση, η τρόικα αναμένει να βρεθούν μεταξύ άλλων τα 800 εκατ. ευρώ που θα λείψουν από τα ασφαλιστικά ταμεία όταν μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές, τα 200 εκατ. που αφήνει πίσω της η διατήρηση του χαμηλού ΦΠΑ στην εστίαση, τα 150 εκατ. που «έχασε» ο φόρος ακινήτων, τα 400 εκατ. που είχαν προγραμματισθεί από το φόρο 0,2% στον επιχειρηματικό τζίρο, τα 150 εκατ. που δεν εισπράχθηκαν από τις συντάξεις ένστολων, χωρίς να υπολογίζεται η διαφορά που θα προκύψει από την απόφαση του ΣτΕ για τις αμοιβές τους.
Οι ισορροπίες που διαμορφώνονται εξακολουθούν να δίνουν την εικόνα ελληνικού αδιεξόδου απέναντι σε μια Ευρώπη που όχι μόνο δεν δείχνει τη διάθεση να λάβει υπόψη της κυβερνητικές και κοινωνικές ισορροπίες και παραμένει εστιασμένη στη δημοσιονομική πειθαρχία του προγράμματος, αλλά έχει αρχίσει να συζητά το νέο μοντέλο διασώσεων στηριγμένο σε «κεφαλικούς φόρους» στις χώρες που έχουν προβλήματα.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
