Aναδημοσίευση από τη Nαυτεμπορική
Η επικείμενη επιμήκυνση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα με ευθύνη του παρασκευαστή είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα εξ ορισμού. Αφενός γιατί το γάλα ήταν, είναι και θα είναι προϊόν «κράχτης», αφετέρου γιατί πολύ απλά φρέσκο δεν μπορεί να νοηθεί κανένα γάλα με διάρκεια ζωής πέντε ημέρες (που προβλέπει το ισχύον καθεστώς) ούτε 15 ημέρες.
Φρέσκο είναι το γάλα ημέρας. Γάλα της ημέρας από το εκάστοτε βοσκοτόπι στο ελληνικό αστικό ράφι των σούπερ μάρκετ δεν μπορεί πρακτικά να υπάρξει. Η εφαρμογή -επί της ουσίας, συμμόρφωση του ελληνικού καθεστώτος στο κοινοτικό- των όσων προβλέπει η έκθεση του ΟΟΣΑ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υιοθετηθεί από την εγχώρια γαλακτοβιομηχανία ούτε ότι θα σηματοδοτήσει μείωση της τιμής του γάλακτος.
Αυτό που σίγουρα σημαίνει είναι ότι ανοίγει ο δρόμος της εισαγωγής αγελαδινού γάλακτος και μάλιστα ένα χρόνο πριν από την κατάργηση της ποσόστωσης στο γάλα, στην οποία αποβλέπουν πολύ οι ισχυρές αγορές, όπως αυτή της Ολλανδίας και της Γερμανίας, ώστε να διευρύνουν την παρουσία τους στα ευρωπαϊκά ράφια.
Συνεπώς, είτε θα έχουμε φθηνότερο γάλα -στο βαθμό που γαλακτοβιομηχανίες που έχουν γράψει μεγάλες ζημιές από το φρέσκο για σειρά ετών αποφασίσουν εν τέλει να μειώσουν για κάποιο διάστημα την τιμή του, το οποίο ωστόσο δεν θα είναι ελληνικό, είτε δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα για τον καταναλωτή και θα πληρώνει στην ίδια τιμή με τη σημερινή το εισαγόμενο «φρέσκο» γάλα.
Επί της ουσίας, όλα τα γάλατα θα «εξελιχθούν» σε υψηλής παστερίωσης, αφού θα μετράνε πάνω από πέντε ημέρες ζωής. Ούτως ή άλλως τα γάλατα υψηλής παστερίωσης -καθορισμός διάρκειας ζωής με ευθύνη του παρασκευαστή- κερδίζουν έδαφος στην εγχώρια αγορά, με το μερίδιό τους να διαμορφώνεται στο 55%, έναντι 45% του φρέσκου.
Στο διά ταύτα, οι ισορροπίες πίσω από την πώλησή του είναι πολλές και αφορούν την παραγωγή, τη μεταποίηση, τη διανομή, τους καταναλωτές. H κυβέρνηση θα πρέπει να μετρήσει πολλές παραμέτρους, αρχής γενομένης από το γεγονός ότι η εγχώρια πρωτογενής παραγωγή, που έχει χαρακτηριστεί πολλάκις ως «ατμομηχανή» της οικονομίας, «δεξαμενή χεριών», πρέπει κάποια στιγμή να δεχθεί ουσιαστική στήριξη. Το άνοιγμα των εισαγωγών θα αποτελέσει ισχυρό πλήγμα για την κτηνοτροφία και αυτό είναι νομοτελειακή εξέλιξη και όχι κινδυνολογία.
Επίσης, είναι εξίσου βασικό ο Ελληνας καταναλωτής να έχει μεν επιλογές χαμηλότερων τιμών, αλλά ταυτόχρονα να διατηρεί και το δικαίωμα να γνωρίζει την προέλευση του γάλακτος που επιλέγει με ξεκάθαρο τρόπο, ώστε να έχει πλήρη επίγνωση για το τι ακριβώς πληρώνει.
ΔΑΝΑΗ ΑΛΕΞΑΚΗ - [email protected]
