Τι κι αν πλέον είμαστε φτωχοί, τη γαλαντομία δεν την ξεχνάμε. Αυτό ταιριάζει στην περίπτωση του υπουργείου Ανάπτυξης, το οποίο προκαταβάλλει τις δόσεις των οφειλών του προς τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης που, έναντι του ποσού των 930.000 ευρώ, έχει αναλάβει να μας εξηγήσει ποια είναι τα βασικότερα εμπόδια που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ανταγωνισμού στους τομείς του λιανεμπορίου, των υλικών δομικών κατασκευών, της βιομηχανίας τροφίμων και του τουρισμού.
Αφού το υπουργείο έκρινε ότι εμείς οι Ελληνες δεν μπορούσαμε να βρούμε μόνοι μας ποια είναι αυτά τα εμπόδια, ανέθεσε στον ΟΟΣΑ το έργο και ο Οργανισμός δεσμεύτηκε ότι εντός του τρίτου τριμήνου του έτους θα παρουσίαζε τα πρώτα ευρήματα, δηλαδή το προκαταρκτικό στάδιο της μελέτης.
Αυτή τη δέσμευση ανέλαβε άλλωστε και ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος στις 9 Ιανουαρίου ανακοίνωσε ότι η έκθεση θα παρουσιαστεί εντός των συμφωνηθέντων χρονικών ορίων.
Το τρίτο τρίμηνο, όμως, έχει παρέλθει εδώ και κάποιες ημέρες, αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες, το προκαταρκτικό στάδιο δεν είναι έτοιμο με αποτέλεσμα να παραμένουμε σε κατάσταση εγρήγορσης -με μια καλή δόση μυστηρίου- για να μάθουμε ποια είναι τέλος πάντων τα σοβαρά εμπόδια που πλήττουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό και ως εκ τούτου την αναπτυξιακή διαδικασία.
Κάποιος θα μπορούσε εδώ να ισχυριστεί ότι έχουμε καθυστερήσει πολλές δεκαετίες στο να εντρυφήσουμε στα ουσιαστικά προβλήματα της αγοράς μας και μια καθυστέρηση ολίγων ημερών ή ακόμη και μηνών δεν θα προκαλούσε μεγαλύτερα από τα ήδη υφιστάμενα διαρθρωτικά προβλήματα που στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Πρόβλημα συνιστά η σπουδή του υπουργείου να προπληρώσει για κάτι που δεν παρέλαβε. Συγκεκριμένα, στις 9 Σεπτεμβρίου το υπουργείο Ανάπτυξης προχώρησε στην πληρωμή της πρώτης δόσης στον ΟΟΣΑ, ύψους 280.940,40 ευρώ, δόση που θα καταβάλλονταν με την παράδοση του προκαταρκτικού σχεδίου.
Εύλογα προκύπτει η απορία για τη διπλή προσέγγιση που υιοθετεί το υπουργείο σε ό,τι αφορά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του. Οταν χρωστάμε στον ΟΟΣΑ ή διάφορους άλλους φορείς εκτός Ελλάδος πληρώνουμε προκαταβολικά.
Οταν, όμως, το Δημόσιο χρωστάει στις ελληνικές επιχειρήσεις, έως του σημείου να οδηγούνται στο «λουκέτο», τα χρωστούμενα «βαπτίζονται» πρωτογενές πλεόνασμα.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΖΗΣΙΜΟΥ
