Ο μόνος τρόπος πλέον για να αντιμετωπίσει κανείς τις οφειλές του προς την Εφορία είναι να αρχίσει να πουλάει εσπευσμένα ό,τι διαθέτει. Το υπουργείο Οικονομικών, μάλιστα, στο νέο σχέδιο για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, προτρέπει - επιτρέπει όσους έχουν χρέη να προχωρήσουν στη μεταβίβαση του ακινήτου τους, υπό την προϋπόθεση ότι το τίμημα θα το εισπράξει το Δημόσιο. Κάπως έτσι στήνεται το νέο καθεστώς για τα ακίνητα.
Η προσέγγιση που λέει ότι αυτό γίνεται προς διευκόλυνση των φορολογουμένων δεν στέκει σε πολύ ισχυρή κριτική. Πολύ απλά, αν έχεις ακίνητο το οποίο μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις σου, είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσεις και χρέη, για να το... αξιοποιήσεις κατάλληλα, αφού η νέα φορολογία ακινήτων επιβάλλεται μόνο στην κατοχή της περιουσίας, ακόμη κι αν αυτή δεν σου αποφέρει εισοδήματα.
Ειδικότερα, όπως έγινε γνωστό, στο νομοσχέδιο για τον Ενιαίο Φόρο θα περιληφθεί διάταξη που θα προβλέπει ότι με σχετική απόφαση θα επιτρέπεται «η εξόφληση του συνόλου ή μέρους οφειλόμενου φόρου από οφειλέτη που βρίσκεται σε αδυναμία να τον καταβάλει με μετρητά, μετά από αίτησή του, με μεταβίβαση σε τρίτον της πλήρους κυριότητας του ακινήτου και ταυτόχρονη εκχώρηση της απαίτησης καταβολής του τιμήματος ή μέρους αυτού στο Ελληνικό Δημόσιο ή με μεταβίβαση στο Ελληνικό Δημόσιο της πλήρους κυριότητας του ακινήτου, ίσης τουλάχιστον αξίας με το ποσό του εξοφλούμενου φόρου.
Σε περίπτωση μεταβίβασης της πλήρους κυριότητας του ακινήτου στο Ελληνικό Δημόσιο, η τυχόν διαφορά υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου μεταξύ της αξίας του ακινήτου που μεταβιβάζεται και του οφειλόμενου φόρου δεν επιστρέφεται». Οι εξηγήσεις που δίνονται περί εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας και προσαρμογής στα σύγχρονα δεδομένα, δεν πείθουν.
Το ποια ακριβώς κατάσταση θα δημιουργηθεί από το 2014 μπορούμε ίσως να το φανταστούμε. Καθώς είναι γνωστό ότι η αγορά ακίνητης περιουσίας έχει παγώσει και ελάχιστες πράξεις γίνονται, το Δημόσιο θα μεταβληθεί σε υπεριδιοκτήτη ακινήτων χωρίς να μπορεί να τα αξιοποιήσει.
Μήπως η συλλογή ακινήτων θα θυμίζει την αντίστοιχη κατασχεμένων πολυτελών αυτοκινήτων, που και γι’ αυτά δεν υπάρχει πλέον αγορά; Το δε Δημόσιο πώς θα καλύψει τις ανάγκες του έχοντας στη διάθεσή του όχι μετρητά αλλά παγωμένα ακίνητα; Ή μήπως η έως τώρα διαχείριση της κρατικής περιουσίας μάς έχει πείσει ότι θα αξιοποιήσει κατάλληλα και την καινούργια που θα αποκτήσει; Εύλογα ερωτήματα, αλλά το Ελληνικό Δημόσιο δεν διαθέτει εύλογες απαντήσεις.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]
