Οι εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής είναι βαθιά ανησυχητικές για την ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της, προμηνύοντας πως απομένει ακόμη δρόμος μακρύς και ανηφορικός, με τους «δρομείς» ωστόσο να αμφιβάλλουν εάν υπάρχει τέρμα.
Το ΔΝΤ θεωρεί πως οι μισθοί στην Ελλάδα, παρά τις περικοπές, είναι υψηλοί, συγκρίνοντάς τους με τους μισθούς γειτονικών βαλκανικών χωρών, που υπερχειλίζουν από ξένες επενδύσεις και αναπτύσσονται ταχύτατα. Στο πλαίσιο αυτό, σε επόμενες επαφές που θα έχει με την ελληνική κυβέρνηση θα θέσει ξανά ζήτημα μείωσης των αποδοχών.
Ομως, στην έκθεση του ΔΝΤ διακρίνεται και ένας παραλογισμός. Διαπιστώνει πως οι μειώσεις των μισθών που έγιναν έως τώρα δεν πέρασαν στις τιμές των προϊόντων, αλλά «μετασχηματίσθηκαν σε περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων στις χώρες του μνημονίου, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία». Αντί να αναζητήσει τρόπους, ώστε οι υφιστάμενες μειώσεις μισθών να «περάσουν» στις τιμές των αγαθών και υπηρεσιών, προτείνει νέες, για τις οποίες έχει επίσης αμφιβολίες εάν θα φτάσουν στις λιανικές τιμές.
Οι επισημάνσεις αυτές του ΔΝΤ, που θα γίνουν πιο αναλυτικές στην έκθεση που θα εκδώσει εντός της εβδομάδας, σημαίνουν ότι τα μέτρα, που συρρικνώνουν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, δεν τελείωσαν στην Ελλάδα.
Το ίδιο απογοητευτική για τα μελλούμενα είναι και η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Περιγράφει με σαφήνεια και με ψυχραιμία τι θα συμβεί στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον, μέχρι το προσεχές δωδεκάμηνο, αλλά και αργότερα, στα επόμενα χρόνια. Το δυσοίωνο είναι πως από όλες τις σελίδες της έκθεσης απουσιάζει οτιδήποτε θα μπορούσε να στηρίξει το ξεχασμένο -εσχάτως- success story.
Το ζητούμενο αυτή την περίοδο για την ελληνική οικονομία είναι να ξεκολλήσει από την ύφεση και να περάσει σε βιώσιμη ανάπτυξη. Οι συντάκτες της έκθεσης (καθηγητές οικονομολόγοι και όχι βουλευτές) θεωρούν ότι η επιστροφή σε διατηρήσιμη ανάπτυξη θα αποδειχθεί απατηλό όραμα αν δεν εφαρμοστούν κρίσιμες μεταρρυθμίσεις.
Οσο καιρό διαπιστώνεται από παντού εκτεταμένη διαφθορά στο Δημόσιο, η Δικαιοσύνη υπολειτουργεί και το φορολογικό σύστημα παραμένει ασταθές, δύσκολα θα επενδύονται παραγωγικά κεφάλαια στην Ελλάδα. Ακόμη όμως και εάν εξαφανιστούν οι αγκυλώσεις και η χώρα επανέλθει στο δρόμο της ανάπτυξης, δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει την ανεργία.
Κατά την προηγούμενη εικοσαετία (γράφει η έκθεση), που η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν με σχετικά καλούς ρυθμούς, δημιουργούσε περίπου 45.000 θέσεις εργασίας το χρόνο. Σήμερα έχουμε περίπου 1.350.000 ανέργους, εκ των οποίων οι 800.000 είναι «δημιούργημα» του μνημονίου. Μια απλή μαθηματική πράξη είναι αρκετή για να προκαλέσει ίλιγγο ο χρόνος που θα απαιτηθεί για την επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας.
Π. Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
