Ολοι ελπίζουμε πως, σήμερα, που θα γίνουν οι οριστικές και επίσημες ανακοινώσεις για την τύχη της μεταφοράς του φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη, δεν θα ανασυρθεί από το κουτί των εκπλήξεων κάποιος κακός διάβολος που θα άφηνε ξεκρέμαστο το όραμα για τη δόμηση του ελληνικού ενεργειακού κόμβου.
Δηλαδή αναμένουμε, όπως φάνηκε μέσα στην εβδομάδα, θετική για την ελληνική πλευρά έκβαση στο σύντομο αλλά έντονο και με ευτυχισμένο τέλος ενεργειακό θρίλερ της επιλογής μεταξύ των δύο αγωγών ΤΑP ή Nabucco. Σε αυτό στάδιο, λοιπόν, εκείνο που θα ανησυχούσε κανέναν περισσότερο, δεν είναι η απώλεια της -δεδομένης πλέον- διέλευσης του αζέρικου αερίου από το ελληνικό έδαφος, αλλά ο επικοινωνιακός χειρισμός από την ελληνική κυβέρνηση του πράγματι επιτυχούς εγχειρήματος διεκδίκησης του αγωγού.
Είναι πολύ πρόσφατες ακόμη οι αναμνήσεις από τη μάλλον άτσαλη προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει το success story, που, τελικά, λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης -η ίδια η κυβέρνηση πείστηκε πολύ περισσότερο από τους επενδυτές- κατέληξε στην επίσης άτσαλη προσπάθεια εξυγίανσης της ΕΡΤ, που παρ’ ολίγον να οδηγήσει σε μείζονα κυβερνητική κρίση και εκλογές.
Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος να χαθούμε σε έναν ανύπαρκτο, προς το παρόν, επενδυτικό συνωστισμό. Πέρα από τον αγωγό του αερίου και τις 2.000 θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει για την περίοδο της κατασκευής του, υπάρχουν τα στοιχεία τα οποία δίνουν πολύ συγκεκριμένη εικόνα της κρίσης, που εντείνεται συνεχώς και είναι άγνωστο ακόμη αν οδεύει σύντομα προς την κορύφωσή της ή θα σέρνει τα βαριά της βήματα στην ελληνική επικράτεια για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα.
Είναι τα στατιστικά δεδομένα εκείνα που καταγράφουν τον τεράστιο πληθυσμό του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, τα «λουκέτα» των επιχειρήσεων, την κατάρρευση των συστημάτων περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλισης και τις θεαματικές απώλειες εισοδημάτων. Τα στοιχεία της Focus Bari που έγιναν γνωστά μέσα στην εβδομάδα, έδειξαν ότι εισόδημα των νοικοκυριών έχει μειωθεί 30% από το 2009, ενώ ένα στα τρία νοικοκυριά έχει απώλειες εισοδήματος πάνω από 50%.
Προφανώς, μια νότα αισιοδοξίας στο γκρίζο σκηνικό των αρνητικών εξελίξεων δεν θα έβλαπτε ούτε την εσωτερική ψυχολογία ούτε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Υπό την προϋπόθεση ότι σε κάθε περίπτωση δεν θα χάναμε την πραγματική εικόνα και τους στόχους, οι οποίοι πρέπει να επιτευχθούν και θα είχαμε σαφή επίγνωση της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει από την εποχή των πανηγυρισμών και της αυταρέσκειας.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
