Οποιος είχε αμφιβολίες για τη βαρύτητα την οποία αποδίδουν τα κόμματα σε κάποιες σημαντικές πτυχές των προβλημάτων της οικονομίας, μπορεί να σταματήσει την αναζήτησή του.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών πιστοποιούν ότι δεν υπάρχουν πολλά ίχνη σοβαρής προσέγγισης. Δείγμα πρώτο. Ποιος αμφιβάλλει ότι η ανεργία είναι το κορυφαίο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η οικονομία και η αντιμετώπισή της προέχει και καταλαμβάνει την πρώτη θέαση στις προτεραιότητες της κυβέρνησης;
Προφανώς κανείς, άρα όλες οι κινήσεις που κάνει η κυβέρνηση, σε αυτό το πεδίο, είναι κορυφαίας σημασίας. Στην πράξη όμως αποδεικνύεται διαφορετικά. Η υπόθεση του προέδρου του ΟΑΕΔ κ. Κικίλια, γύρω από τον οποίο ερίζουν τις τελευταίες ημέρες Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, δεν υποδεικνύει τις καλύτερες κομματικές προθέσεις απέναντι στους ανέργους.
Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας καταγγέλλουν προσπάθεια προσλήψεων με κομματικά κριτήρια από τη διοίκηση του ΟΑΕΔ και το ΠΑΣΟΚ ανταπαντά με την ίδια κατηγορία και το κομματικό παιχνίδι, πάνω από το πρόγραμμα στήριξης των οικογενειών χωρίς κανένα εργαζόμενο, συνεχίζεται και θυμίζει εικόνες από άλλες εποχές κρατικής κομματοκρατίας.
Ανεξαρτήτως του ποιο από τα δύο κόμματα έχει το δίκιο με το μέρος του υπάρχει μια συγκεκριμένη βεβαιότητα: Και τα δύο μετέχουν στην κυβέρνηση, άρα τουλάχιστον το ένα από τα δύο παίζει παιχνίδι στις πλάτες των ανέργων. Κι η κόντρα συνεχίζεται και γεννά ακόμη μία, που είναι το δεύτερο δείγμα.
Το ΠΑΣΟΚ εμφανώς χολωμένο βάζει ξαφνικά στο τραπέζι θέμα ΦΠΑ στην εστίαση. Το θέμα συζητιέται εδώ και μήνες και έχει κορυφαία θέση, όχι μόνο γιατί εμπλέκεται με τα φορολογικά έσοδα, αλλά και γιατί άπτεται της προσπάθειας να δοθεί ανάσα σε μια ταλαιπωρημένη αγορά που έχει μεγάλες απώλειες σε θέσεις εργασίας. Ωστόσο οι τελευταίες συμφωνίες με την τρόικα, στις οποίες κατέληξαν όλα τα κόμματα που μετέχουν την κυβέρνηση, δεν το έθεσαν με χρονοδιάγραμμα άμεσης υλοποίησης.
Η προσπάθεια ξαφνικής εισαγωγής του στο πολυνομοσχέδιο, μάλλον κακό του κάνει, αφού φουντώνει τη συζήτηση άκαιρα και το μετατρέπει, από αίτημα διευκόλυνσης της αγοράς, σε στοιχείο κομματικού παζαριού που φαίνεται να αναζητεί ενδεχομένως αντισταθμιστικά οφέλη. Κάποιες πρακτικές παραμένουν ίδιες, παρά το γεγονός ότι οι εποχές έχουν αλλάξει θεαματικά, και οι εξετάσεις που δίνουν όσοι συμμετέχουν στη δημόσια ζωή έγιναν, όπως έχει αποδειχθεί, πολύ σκληρές.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
