Μέτρα περιορισμού του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων, το οποίο, όπως επισημαίνει, σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει μέχρι και το 50% του συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας, υπερβαίνοντας το εργατικό κόστος, ζητεί από την κυβέρνηση το ΕΒΕΑ.
Σε επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους, αποτελεί πλέον «θηλιά στο λαιμό» των ελληνικών μεταποιητικών επιχειρήσεων, καθώς στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, το κόστος αυτό έχει αυξηθεί σε ποσοστό άνω του 60%.
Για το λόγο αυτό το Επιμελητήριο ζητεί πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της μείωσης του ενεργειακού κόστους και της διασφάλισης ίσων όρων με τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, άμεσα μέτρα με στόχο τον εξορθολογισμό των τιμολογίων και την ελάφρυνση του κόστους ειδικά για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, καθώς και την προσωπική παρέμβαση του Πρωθυπουργού, «ώστε η ελληνική μεταποίηση να παραμείνει ζωντανή».
Μεταξύ άλλων, στην επιστολή του ο κ. Μίχαλος σημειώνει τα εξής:
«Η αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, ο οποίος είναι μέχρι και πέντε φορές υψηλότερος σε σχέση με αντίστοιχους φόρους ευρωπαϊκών χωρών, επιβαρύνει υπέρμετρα την τιμή του μαζούτ, για τη βιομηχανία και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η μέση τιμή του μαζούτ, που χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη από την πλειονότητα των ενεργοβόρων βιομηχανιών, έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 2009 μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, από 351,22 ευρώ/τόνο το 2009 εκτινάχθηκε σε 644,69 ευρώ/τόνο το 2013 κι αυτό παρά το γεγονός ότι κατά τα τελευταία τρία χρόνια, οι τιμές του Crude Oil στις διεθνείς αγορές παρουσιάζουν λογική και ελεγχόμενη διακύμανση, με ελάχιστη και μέγιστη τιμή ανά βαρέλι τα 81,50 και 107,40 δολάρια, αντίστοιχα.
Αντίστοιχα, εξαιτίας του υψηλού ΕΦΚ η Ελλάδα είναι η 6η ακριβότερη χώρα μεταξύ των 27 της ΕΕ για το ντίζελ, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat (Μάιος 2012).
Στην ηλεκτρική ενέργεια έχουν σημειωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια αυξήσεις της τάξης του 45%, ενώ η εξωπραγματική αύξηση του τέλους ΑΠΕ καθιστά το ενεργειακό κόστος των βιομηχανιών ακόμη πιο δυσβάσταχτο. Το συγκεκριμένο τέλος για τη μέση τάση, δηλαδή για τη συντριπτική πλειονότητα των μεταποιητικών επιχειρήσεων, αυξήθηκε από 1,69 ευρώ/MWh το 2011 σε 5,25 ευρώ/MWh στις αρχές του 2012, για να διαμορφωθεί από τον Αύγουστο του 2012 και μετά σε 7,17 Euro/MWh».
Σύμφωνα με το ΕΒΕΑ, όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα το κόστος της ενέργειας να αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και το 50% συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας, υπερβαίνοντας το εργατικό κόστος και η κατάσταση αυτή δημιουργεί πρόβλημα επιβίωσης σε όλο και περισσότερες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα τα «λουκέτα» να πληθαίνουν και να χάνονται θέσεις εργασίας.
Παράλληλα, υποβαθμίζεται συνολικά η διεθνής ανταγωνιστικότητα των ελληνικών βιομηχανιών, σε μια περίοδο όπου η εξωστρέφεια αποτελεί μονόδρομο επιβίωσης, τόσο για τις ίδιες όσο και για την ελληνική οικονομία.
Υπενθυμίζεται εξάλλου, ότι σήμερα χώρες όπως η Ισπανία, η Αυστρία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Γερμανία, η Ολλανδία το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία, εφαρμόζουν συγκεκριμένα μέτρα για την ελάφρυνση των βιομηχανιών τους από το ενεργειακό κόστος. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό της Ιταλίας, όπου οι εταιρείες με ενεργειακό κόστος άνω του 3% του τζίρου τους απολαμβάνουν φορολογικές απαλλαγές, ενώ με ανάλογο τρόπο παρέχονται και εκπτώσεις στα κόστη ηλεκτρισμού.
«Ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι», καταλήγει η επιστολή. «Οι δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας είναι γνωστές και απολύτως σεβαστές. Όμως οι ελληνικές βιομηχανίες δεν αντέχουν πλέον να πληρώνουν το λογαριασμό, ούτε για την αδυναμία συγκέντρωσης εσόδων από το κράτος, ούτε - κυρίως - για τις στρεβλώσεις της εγχώριας αγοράς ενέργειας».
Σύμφωνα με το ΕΒΕΑ, «η συνέχιση του σημερινού καθεστώτος ισοδυναμεί με καταδίκη για την ελληνική μεταποίηση, αλλά και για την προσπάθεια ενίσχυσης της παραγωγικής βάσης, της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας. Ισοδυναμεί με αυτοκτονία το να οδηγούνται βιομηχανίες σε κλείσιμο ή σε αναγκαστική μετανάστευση, λόγω του ενεργειακού κόστους, την ώρα που η Ελλάδα χρειάζεται νέες επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας και περισσότερα διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα. Ισοδυναμεί με προσβολή στην ελληνική κοινωνία το να μειώνονται μισθοί και να αμφισβητούνται εργασιακά δικαιώματα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και να εκτινάσσεται ταυτόχρονα το κόστος της ενέργειας, σε επίπεδα υψηλότερα του αντίστοιχου εργατικού. Όλες οι θυσίες που έχουν γίνει στον τομέα αυτό τα τελευταία χρόνια, ουσιαστικά ακυρώνονται».
