Δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό στις στρατηγικές σπουδές, για να αντιληφθεί τη γεωστρατηγική αξία της Κύπρου, τη σημασία και τη σπουδαιότητά της τόσο για τον Ελληνισμό όσο και για την Ευρώπη.
Αρκεί να μπορεί να «διαβάζει» το χάρτη, να κατανοεί και να ερμηνεύει το πλήθος των πληροφοριών, οι οποίες μεταδίδονται καθημερινά κι αφορούν είτε τη «χαμηλή» είτε την «υψηλή κλίμακα» της γεωγραφίας στην περιοχή.
Οσο κι αν η γεωπολιτική αξία μιας περιοχής επηρεάζεται από τις μεταβολές των διεθνών συνθηκών κι άλλων παραμέτρων, που έχουν να κάνουν με εσωτερικές εξελίξεις και μεταβλητές, η Κύπρος παραμένει μεταξύ 35ου και 36ου παραλλήλου.
Σε μια θέση, δηλαδή, που την καθιστά - κατά καιρούς- «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» ή «σταθερό παρατηρητήριο» μιας τεράστιας περιοχής, από τον Καύκασο έως τα παράλια της Βορειοανατολικής Αφρικής και το Σουέζ, και από τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου - Ισραήλ, Λίβανος, Συρία- έως τη Νοτιοδυτική Ασία - Ιράν, Περσικός Κόλπος, Πακιστάν, Αφγανιστάν.
Πριν ακόμη ευρεθούν εντός της κυπριακής ΑΟΖ και της παρακείμενης του Ισραήλ τα τρίτα σε μέγεθος -παγκοσμίως- εντοπισμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου -τουλάχιστον- γεγονός που αναβαθμίζει κατακόρυφα τη σημασία της Κύπρου και της περιοχής, η Μεγαλόνησος έστεκε -και στέκει- ακριβώς στον άξονα που ελέγχει τις χερσαίες και θαλάσσιες οδούς μεταφοράς πετρελαίου, αλλά και τις μεγάλες πηγές και αρτηρίες ύδατος.
Με αυτά τα δεδομένα και τις σταθερές είναι φανερό πως όποιος παραγνωρίζει την αξία της Κύπρου, δεν μπορεί να έχει καμία απαίτηση για να διεκδικήσει έναν κυρίαρχο ρόλο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές.
Υπ΄αυτό το πρίσμα, προκαλεί ανησυχία η ευκολία με την οποίαν διάφοροι πολιτικοί παράγοντες και κόμματα στην Αθήνα προτρέπουν τους Ελληνοκυπρίους σε αυτοκτονικές επιλογές, που το μόνο που θα επιτύγχαναν θα ήταν να απομειώσουν, λόγω εσωτερικών περιπλοκών, την αξία της Κύπρου…
Οπως προκαλεί τρόμο η αφροσύνη με την οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση μεταχειρίζεται ένα μέλος της, παραβλέποντας με ασύγγνωστη επιπολαιότητα τα μείζονα που υποδεικνύει, στην περίπτωση της Κύπρου, ο χάρτης…
Ο Βίλι Μπραντ, αυτός ο πραγματικά σπουδαίος και σεβαστός Γερμανός, ακριβώς τέτοιες ημέρες, τον Απρίλιο του 1982, δήλωνε χαρακτηριστικά: «Θεωρώ αναγκαίο να ενημερώσω τους Ευρωπαίους φίλους μας της Κοινής Αγοράς (ΕΟΚ), αλλά και γενικότερα τους δημόσιους άνδρες, ότι δεν είναι δυνατόν να αφεθούν οι Κύπριοι στην τύχη τους. Ενεργώ ως φίλος και από τη συνείδηση ευθύνης που έχουμε όλοι οι Ευρωπαίοι για μια περιοχή που ανήκει στο χώρο μας».
Από τότε έχουν περάσει 31 χρόνια, δηλαδή ένα ασήμαντο τίποτε στην αέναη ροή της Ιστορίας, αλλά προφανώς πολλά για να επιβεβαιωθεί ότι για τη σημερινή ηγεσία στην Ευρώπη ισχύει απολύτως το λαϊκό γνωμικό: «Εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ΄ άρματα, κρεμούν τώρα οι γύφτοι τα νταούλια».
ΔΗΜ. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]
