Τελικά, ο μόνος πραγματικά ευχαριστημένος από τις εξελίξεις στην Κύπρο δεν είναι κανένας άλλος παρά ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν έκρυψε τη χαρά του, δηλώνοντας χθες αυτάρεσκα -αφού ο ίδιος είναι και ο εμπνευστής της σχετικής ευρωπαϊκής πολιτικής- ότι «το σχέδιο διάσωσης της Κύπρου και το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων είναι δίκαιο για όλες τις πλευρές».
Πρόκειται προφανώς για την κατά Σόιμπλε -και ευρύτερα γερμανική- άποψη περί δικαίου, την οποία πληθαίνουν στην Ευρώπη αυτοί που την αμφισβητούν έντονα, αυτοί που πιστεύουν ότι η Ευρωζώνη υιοθετεί επιλογές που ανοίγουν περισσότερες πληγές από αυτές που πραγματικά κλείνουν.
Πρώτος από όλους ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος, γνωρίζοντας το διακοσμητικό χαρακτήρα της θέσης του και των εξουσιών που διαθέτει, φρόντισε τουλάχιστον να αποκτήσει άλλοθι έναντι μελλοντικής αναζήτησης ευθυνών, δηλώνοντας χωρίς περιστροφές: «Η ανάκαμψη της Κύπρου από τη διάσωσή της και την αναδιάρθρωση των τραπεζών της είναι αβέβαιη και είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς πότε θα επιστρέψει η οικονομική ανάπτυξη».
Την άποψη περί δικαίων και αποτελεσματικών επιλογών δεν υιοθετούν ούτε οι ίδιες οι αγορές, προς ικανοποίηση των οποίων υποτίθεται ότι γίνονται όλες οι κινήσεις επανόδου του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην ομαλότητα. Ο οίκος Moody’s στο σχόλιό του ήταν απολύτως σαφής: «Τα μέτρα έχουν ήδη βλάψει τη φήμη του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας και η συνολική εικόνα της Κύπρου ως ενός χρηματοπιστωτικού κέντρου δεν θα επιβιώσει της κρίσης.
Η μη επανορθώσιμη βλάβη στον τομέα που οδηγούσε την οικονομική ανάπτυξη θέτει σε αμφιβολία, στο εξής, τη βιωσιμότητα του χρέους». Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως ούτε για διάσωση της Κύπρου μπορούμε να μιλάμε ούτε για μήνυμα προς τις αγορές περί δημοσιονομικής σταθερότητας και επιστροφής στον ενάρετο δρόμο. Αντίθετα, ο χειρισμός της ηγεσίας της Ευρωζώνης δίνει εξαιρετικές ευκαιρίες στους ευρωσκεπτικιστές να μιλήσουν «για ηγέτες οι οποίοι αδυνατούν να λειτουργήσουν για το κοινό καλό» και για «ένα ακόμη μεγάλο βήμα πιο κοντά στη διάσπαση της Ευρωζώνης», όπως οι Financial Times έσπευσαν να σχολιάσουν.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί, πλέον, ότι οι προσεγγίσεις αυτές στερούνται επαφής με την πραγματικότητα; Οχι, πάντως, ο τοποτηρητής του κ. Σόιμπλε στο Eurogroup, ο επικεφαλής του, κ. Ντέισελμπλουμ, ο οποίος, απαλλαγμένος από κάθε πρόσχημα, ξεκαθάρισε χθες πως όσοι δεν προσέχουν σε ποιας εθνικότητας τράπεζες τοποθετούν τις οικονομίες τους θα τιμωρούνται παραδειγματικά από εδώ και στο εξής. Πολλοί είναι αυτοί που θα μπορέσουν βάσιμα να επιχειρηματολογήσουν ότι οι μάσκες στην Ευρωπαϊκή Ενωση πέφτουν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Θα μπορούσε και αυτό βέβαια να είναι κάποιο κέρδος, τουλάχιστον θα γνωρίζουμε εύκολα με ποιες προθέσεις αντιμετωπίζει ο καθένας το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι».
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
