«Η ραγδαία επιδείνωση και διαρκή πτώση του βιοτικού επιπέδου δεν συνιστά σταθεροποίηση, ανάπτυξη ή λύση για κανέναν άνεργο, εργαζόμενο και κοινωνία», επισημαίνει η ΑΔΕΔΥ σε ανακοίνωσή της με αφορμή τα πειθαρχικά μέτρα και τις συστάσεις της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία.
«Οι εκτιμήσεις και οι αξιολογήσεις της Ε.Ε. για την κατάσταση και πορεία της ελληνικής οικονομίας, τις κυβερνητικές ευθύνες, αδυναμίες και αναποτελεσματικότητες θα πρόσθεταν κάτι σημαντικό εάν λειτουργούσαν εκτός του πλαισίου των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, του κύκλου του Μάαστριχ που καταρρέει και χρεοκοπεί και έχει την ευθύνη για τις σημερινές εξελίξεις και τα κοινωνικά αδιέξοδα», σημειώνει η ΑΔΕΔΥ και προσθέτει: «Η εμμονή όμως και τα πολιτικά κριτήρια αναφοράς τους είναι στην περισσότερη και πιο βαθειά λιτότητα, την ανατροπή και των τελευταίων εγγυήσεων του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού συστήματος, την επέκταση της μεσαιωνικής βαρβαρότητας στις εργασιακές σχέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση των δημοσίων αγαθών και πολιτικών».
Όπως υπογραμμίζεται, άμεση απάντηση είναι η απεργιακή κινητοποίηση της 25ης Φεβρουαρίου, με την κεντρική συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος (11:00).
ΣΥΝ: Οι γνωστές και αποτυχημένες συνταγές
«Τόσο η Έκθεση της Κομισιόν σήμερα, όσο και η Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας πριν λίγες μέρες, προτείνουν μέτρα τα οποία κινούνται σε γνωστές και αποτυχημένες λογικές και συνταγές», σημειώνει από την πλευρά του ΣΥΝ ο Π. Σκουρλετης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Έκθεση της Κομισιόν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα αύξησης του ΑΕΠ ώστε να μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος, τα μέτρα όμως που προτείνει είναι κυρίως αντιαναπτυξιακά.
«Η πραγματικότητα των τελευταίων μηνών αποδεικνύει περίτρανα ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτελούν ένα βαρίδι κι ένα αδειανό πουκάμισο ταυτόχρονα, που το επικαλούνται κατά περίπτωση και όπως εκείνοι αντιλαμβάνονται», τονίζει χαρακτηριστικά το στέλεχος του ΣΥΝ και γι αυτό όπως σημειώνει,«είναι περισσότερο παρά ποτέ ώριμο το αίτημα για την κατάργησή τους».
Όπως αναφέρει, ο ΣΥΝ προτείνει την υιοθέτηση αφ΄ ενός άμεσων μέτρων ανακούφισης των οικονομικά αδυνάτων, αφ΄ ετέρου στην υιοθέτηση ενός νέου αναπτυξιακού και παραγωγικού μοντέλου που θα προωθεί τη λογική της οικονομίας των αναγκών.
