Η «καυτή πατάτα» στην υπόθεση των επενδυτικών τραπεζών (εξακολουθεί να) είναι η αβεβαιότητα που καλύπτει το ενεργητικό των πελατών, υποστηρίζει η δικηγόρος Ντέμπορα Σάμπαλοτ, η οποία διατείνεται ότι οι ίδιοι οι πελάτες πρέπει να ασκούν πιέσεις για μεγαλύτερη διαφάνεια σχετικά με το διαχωρισμό και την προστασία των περιουσιακών τους στοιχείων.
Σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο, η Lehman Brothers International (Europe) –ο βραχίονας της Lehman Brothers Holdings στο Λονδίνο– κατέβασε τα ρολά, αφήνοντας 839.000 συναλλαγές αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στον αέρα. Σήμερα, ο διαχειριστής PricewaterhouseCoopers προσπαθεί να βγάλει άκρη σε περισσότερες από 100 ξεχωριστές μονάδες της LBIE. Μέχρι στιγμής, έχει καταφέρει να ικανοποιήσει αιτήματα 13 δισ. δολαρίων, αλλά ζητά από την μητρική στις ΗΠΑ «χείρα βοηθείας» για διευθέτηση συναλλαγών ύψους 100 δισ. δολαρίων ακόμη –ένας δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στο δικαστήριο, εκτιμά ο Τόνι Λόμας, εταίρος της PWC.
Η ιδιαιτερότητα του ευρωπαϊκού βραχίονα της Lehman είναι η σύνθετη φύση των δραστηριοτήτων της: τεράστιος όγκος συναλλαγών σε τίτλους και παράγωγα προϊόντα, δανεισμός των στοιχείων ενεργητικού πολλών πελατών σε τρίτα μέρη από την ίδια την τράπεζα –συχνά χωρίς γνώση ή την άδεια των πελατών. Για λύση του αυτού γόρδιου δεσμού ίσως χρειαστούν χρόνια και, παρότι το πρόβλημα φαίνεται να είναι περισσότερο τεχνικό, κατά βάση έχει τις ρίζες του στη γενικότερη διάρθρωση του χρηματοοικονομικού συστήματος στην Ευρώπη.
Η Αρχή Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών της Βρετανίας –ανίκανη να ελέγξει τη ρευστότητα στην έδρα της– πρότεινε το Μάρτιο οι χώρες-αποδέκτες να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα σε πρόσθετα κεφάλαια προκειμένου να θέσουν περιορισμούς στις ενδοομιλικές συναλλαγές. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν, ίσως, να μειωθούν και οι πιθανότητες ενός ακόμη φιάσκου όπως αυτό των τραπεζών της Ισλανδίας.
Το Μάιο η Βρετανία κατέθεσε σειρά προτάσεων, μεταξύ των οποίων η καθιέρωση ειδικού πλαισίου αφερεγγυότητας για τις επενδυτικές τράπεζες με στόχο την αυστηρότερη εκκαθάριση και τακτοποίηση των εμπορικών συναλλαγών και την προσεκτικότερη διαχείριση των στοιχείων ενεργητικού των πελατών.
Πολλοί, ωστόσο, διαβλέπουν τον κίνδυνο «μαγειρέματος» του νόμου περί αφερεγγυότητας και αύξησης του κόστους λόγω του περιορισμού των τραπεζικών λογαριασμών σε ασφαλείς τοποθετήσεις.
Πηγή: Economist
