ΑΥΞΗΣΗ των επιτοκίων συνεπεία της επιβάρυνσης στο κόστος χρήματος ή διατήρηση των μεριδίων αγοράς εν μέσω έντονου ανταγωνισμού είναι η κρίσιμη επιλογή για τις τράπεζες στην παρούσα συγκυρία των διεθνών αγορών.
Από τη μία πλευρά, η αύξηση του κόστους χρηματοδότησης σε συνδυασμό με τα χαμηλά spreads απειλούν την κερδοφορία και την ανάπτυξη εργασιών και από την άλλη, η εγχώρια αγορά παραμένει σε συνθήκες οξύτατου ανταγωνισμού που δεν επιτρέπει απώλεια μεριδίων.
Η Eurobank «απάντησε» στο δίλημμα και ανακοίνωσε χθες την αύξηση κατά 0,25% στο βασικό επιτόκιο χρηματοδότησης επιχειρήσεων, με ισχύ από τις 2 Ιανουαρίου, «λόγω της παρατεινόμενης αναταραχής στις διεθνείς αγορές η οποία επηρεάζει το κόστος χρήματος», όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση. Η διοίκηση της τράπεζας είχε πρόσφατα αναφερθεί σε συνθήκες που έχει δημιουργήσει η πιστωτική κρίση και οι οποίες έχουν οδηγήσει σε ακριβότερη άντληση κεφαλαίων και αναμενόμενη αύξηση των επιτοκίων σε επιχειρηματικά και στεγαστικά δάνεια.
Το ζητούμενο είναι εάν θα ακολουθήσουν ανάλογες κινήσεις από άλλους τραπεζικούς ομίλους προς την κατεύθυνση της αύξησης επιτοκίων σε ορισμένες κατηγορίες χορηγήσεων όπου τα περιθώρια είναι συμπιεσμένα όπως για παράδειγμα σε στεγαστικά, ειδικά χαμηλής εκκίνησης ή σε δάνεια μεγάλων επιχειρήσεων, στα οποία ο ανταγωνισμός έχει οδηγήσει σε πολύ χαμηλή τιμολόγηση.
Η επανατιμολόγηση των κινδύνων είναι το ζητούμενο διεθνώς υπό τις παρούσες συνθήκες και αφορά σε σημαντικό βαθμό τις μεγάλες επιχειρήσεις, αν και όπως τονίζουν οι αναλυτές, δεν αναμένεται από τις τράπεζες να προχωρήσουν σε αύξηση των spreads σε αυτή την κατηγορία δανείων με κίνδυνο να χάσουν καλούς πελάτες.
Στελέχη διοίκησης των μεγάλων ελληνικών τραπεζών δεν ανοίγουν στην παρούσα φάση τα χαρτιά τους αναφορικά με την πρόθεση αύξησης των επιτοκίων χορηγήσεων. Οπως τονίζουν όμως, η πολιτική τους σχετίζεται με το επίπεδο των spreads που διατηρούν ανά κατηγορία εργασιών: όσες έχουν προχωρήσει σε συμπίεσή τους για λόγους ανταγωνισμού, έχουν πιο άμεση ανάγκη να τα διευρύνουν, ενώ πιστωτικά ιδρύματα που συγκράτησαν τα περιθώρια, θυσιάζοντας πιθανώς την αύξηση των όγκων δανεισμού, έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν στο ίδιο επίπεδο.
Παράλληλα, εντονότερη πίεση ασκείται στις τράπεζες που δεν έχουν το πλεονέκτημα της ευρείας καταθετικής βάσης και άρα, η χρηματοδότηση των εργασιών στηρίζεται κυρίως σε κεφάλαια που αντλούν από τις αγορές. Με τις πιο πρόσφατες κινήσεις των κεντρικών τραπεζών καταγράφηκε κάποια ομαλοποίηση των επιτοκίων διατραπεζικής, αν και οι αναλυτές «βλέπουν» τη διατήρηση του κόστους του χρήματος σε υψηλό επίπεδο σε μεσοπρόθεσμη βάση.
Τα spreads των ελληνικών τραπεζών παραμένουν ανθεκτικότερα από εκείνα των ευρωπαϊκών ομίλων, κάτι που κάνει ελκυστικότερες τις εγχώριες τράπεζες, σημειώνουν όμως σταθερή υποχώρηση, ιδιαίτερα σε εργασίες όπου ο ανταγωνισμός είναι πιο σκληρός.
Υψηλά περιθώρια απολαμβάνουν τράπεζες με μεγάλη παρουσία στη ΝΑ Ευρώπη και η μετατόπιση του βάρους στις δραστηριότητες της περιοχής προσδοκάται ότι θα εξισορροπήσει μεσοπρόθεσμα τη συμπίεση των εγχώριων περιθωρίων.
ΑΝΝΑ ΔΟΓΑ
