H διαφορά ανάμεσα στα ελληνικά και ευρωπαϊκά επιτόκια χορηγήσεων έχει μειωθεί από 7 ποσοστιαίες μονάδες το 1998, σε 1,2 ποσοστιαίες μονάδες το 2004, σύμφωνα με την περιοδική έκδοση για την οικονομία και τις αγορές της Eurobank.
Οπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του κ.Ηλία Λέκκου, οι υπάρχουσες ονομαστικές επιτοκιακές διαφορές μεταξύ Ελλάδας και ευρωζώνης εξηγούνται κυρίως από τα υψηλότερα λειτουργικά έξοδα και τις υψηλότερες αποσβέσεις των ελληνικών τραπεζών σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αντίθετα, παράγοντες όπως το κόστος κεφαλαίου και η δομή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος δεν διαφέρουν αισθητά από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης.
Ο κ. Λέκκος εξετάζει, επίσης, το βαθμό ομοιογένειας των τραπεζικών συστημάτων της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και συμπεραίνει ότι τα τραπεζικά συστήματα των τριών χωρών παρουσιάζουν σχετική ανομοιογένεια. Με εξαίρεση την επίδραση των λειτουργικών εξόδων, η επίδραση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν τα επιτόκια χορηγήσεων διαφέρει σημαντικά - τόσο σε μέγεθος όσο και σε διάρκεια - από χώρα σε χώρα.
Σε άρθρο με θέμα «Τραπεζικά επιτόκια και πληθωρισμός: Χρεώνουν οι ελληνικές τράπεζες υπερβολικά υψηλά επιτόκια;», ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Σύμβουλος Οικονομικών Μελετών της Eurobank EFG, κ. Δημήτριος Μαλλιαρόπουλος, αναφέρει ότι τα υψηλότερα περιθώρια των τραπεζικών επιτοκίων στην χώρα μας οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στον υψηλότερο πληθωρισμό και στο υψηλότερο λειτουργικό κόστος σε σχέση με την ευρωζώνη.
Τα ονομαστικά περιθώρια χορηγήσεων-καταθέσεων στο σύνολο των δανείων είναι κατά μέσο όρο 1,2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Αν, όμως, τα περιθώρια αυτά προσαρμοσθούν με τον υψηλότερο ελληνικό πληθωρισμό σε σχέση με την ευρωζώνη, τότε η απόκλισή τους από τον μέσο της ευρωζώνης μειώνεται στο μισό, δηλαδή στις 60 μονάδες βάσης. Εναλλακτικά, αν τα περιθώρια προσαρμοσθούν για το υψηλότερο λειτουργικό κόστος των ελληνικών τραπεζών, τότε η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κοντά στον μέσο της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τον κ. Μαλλιαρόπουλο, παρότι τα επιτόκια δανεισμού στην Ελλάδα είναι υψηλότερα, τα πραγματικά (αποπληθωρισμένα) επιτόκια δανεισμού, πχ στη στεγαστική πίστη, είναι χαμηλότερα από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Η ίδια εικόνα παρατηρείται και στα πραγματικά επιτόκια δανείων προς επιχειρήσεις, τα οποία είναι από τα χαμηλότερα στην ευρωζώνη. Τα ονομαστικά επιτόκια καταθέσεων δεν διαφέρουν σημαντικά από τα αντίστοιχα επιτόκια στην ευρωζώνη. Όμως, σε πραγματικούς όρους τα επιτόκια καταθέσεων είναι χαμηλότερα στην Ελλάδα.
Ο πληθωρισμός έχει ως επιπλέον συνέπεια την αναδιανομή πόρων από τους καταθέτες στους δανειολήπτες, καθώς μειώνει την αξία του χρέους των τελευταίων. Στις χώρες της ευρωζώνης με υψηλό πληθωρισμό, οι τράπεζες χρηματοδοτούν τα χαμηλότερα πραγματικά επιτόκια δανείων με χαμηλότερα πραγματικά επιτόκια καταθέσεων. Για παράδειγμα, οι ελληνικές τράπεζες εισπράττουν 114 μονάδες βάσης (1,14%) χαμηλότερο πραγματικό επιτόκιο από τους δανειολήπτες στη στεγαστική πίστη, ενώ πληρώνουν 129 μονάδες βάσης (1,29%) χαμηλότερο πραγματικό επιτόκιο στους καταθέτες.
