Η πρόσφατη πολιτική αναταραχή στην Ελλάδα και οι ελληνικές εκλογές έχουν αυξήσει τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αυτό αναφέρει στη σημερινή του ανάλυση ο οίκος αξιολόγησης Moody's, ο οποίος όμως θεωρεί ότι η πιθανότητα ενός Grexit εξακολουθεί να είναι χαμηλότερη από εκείνη κατά την κορύφωση της κρίσης του 2012.
Σύμφωνα με την ανάλυση, το ενδεχόμενο ενός Grexit εξακολουθεί να είναι σχετικά απίθανο, ωστόσο ο υψηλότερος κίνδυνος θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις για τα πιστωτικά ιδρύματα των υπόλοιπων μελών του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, παρά το ότι οι κίνδυνοι μετάδοσης είναι σημαντικά χαμηλότεροι από ό,τι κατά την κορύφωση της κρίσης.
Όπως αναφέρει η Moody's, η Ελλάδα θα διενεργήσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, αναζωπυρώνοντας τις ανησυχίες γύρω από μια πιθανή έξοδο από το ενιαίο νόμισμα. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προηγείται στις δημοσκοπήσεις, έχει δεσμευτεί για την παραμονή της χώρας στη νομισματική ένωση, έχει επίσης αφήσει να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να ζητήσει μεγαλύτερη διαγραφή του χρέους από τους εταίρους στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, οι άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης είναι πιθανό να απορρίψουν ένα τέτοιο αίτημα, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρόμοια αιτήματα από άλλες χώρες με υψηλό χρέος.
«Κάθε έξοδος από το ενιαίο νόμισμα θα είναι μια καθοριστική στιγμή για το ευρώ: θα δείξει ότι η νομισματική ένωση είναι διαιρετή και όχι μη αναστρέψιμη», δήλωσε ο Κόλιν Έλις, συντάκτης της έκθεσης της Moody’s. «Ωστόσο, αν και μια ελληνική έξοδος σήμερα θα ήταν πιθανόν να προκαλέσει νέο κύκλο ύφεσης στην υπόλοιπη ζώνη του ευρώ, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι λιγότερο έντονες από ό,τι το 2012, λόγω της μείωσης του κινδύνου μετάδοσης και λόγω του ότι οι Ευρωπαίοι έχουν πλέον ενισχύσει τα μέσα στήριξης της Ευρωζώνης».
Το φάσμα των παραγόντων που θα μπορούσαν να περιορίσουν τις επιπτώσεις μιας ελληνικής εξόδου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες περιλαμβάνουν την ασθενέστερη διασυνοριακή σύνδεση μεταξύ των ευρωπαϊκών τραπεζών, τη σημαντική μείωση της συμμετοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών στο ελληνικό δημόσιο χρέος, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και τα ισχυρότερα δίχτυα ασφαλείας που δημιουργήθηκαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης.
