Από την έντυπη έκδοση
Η ειδησεογραφία των δύο τελευταίων ημερών δίνει σε έναν συμβατικό παρατηρητή και καταγραφέα της επικαιρότητας την ευκαιρία και να... πανηγυρίσει και να... γκρινιάξει.
Να συμμεριστεί όσους θέλγονται από τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Eurostat -και όχι απλώς η Ελληνική Στατιστική Αρχή- για το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας... Να συμπορευθεί με εκείνους που ελεεινολογούν το κυβερνητικό στρατόπεδο για την εικόνα που παρουσίασε, αυτοαναιρούμενο στην αίθουσα της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου, και μάλιστα πριν αλέκτορα...
Πάνε πολλά χρόνια -ίσως από το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004- που η Ελλάδα αποτέλεσε πρωτοσέλιδο θετικής αναφοράς, όπως συνέβη χθες, με ορισμένα από τα πλέον έγκυρα -παγκοσμίως- ΜΜΕ να αναμεταδίδουν: «Η Ελλάδα σημείωσε τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στο τρίτο τρίμηνο του 2014 μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης».
Η ανακοίνωση της Eurostat, ότι η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 0,7% έναντι π.χ. 0,3% της Γαλλίας και 0,1% της Γερμανίας, ενέπνευσε τίτλους και ρεπορτάζ, όπως: «Η ελληνική οικονομία βγήκε από την ύφεση στο πρώτο τρίμηνο», από το πρακτορείο ειδήσεων Reuters.
«Η ανάπτυξη επανέρχεται στην Ελλάδα και είναι ταχύτερη από ό,τι στη Γερμανία», από τους Financial Times. «Η ελληνική οικονομία ανακάμπτει ύστερα από έξι έτη», από τη Wall Street Journal. «Η Ελλάδα βγαίνει από την ύφεση, μετά την κρίση που έθετε σε κίνδυνο το ευρώ», από το πρακτορείο Bloomberg.
Ο παρατηρητής-καταγραφέας της επικαιρότητας θα μπορούσε και να... φουσκώσει από εθνική υπερηφάνεια, διαβάζοντας το άρθρο της γαλλικής Le Monde με τίτλο «Επανασύνδεση της Ελλάδας με την ανάπτυξη».
Μια τέτοια ημέρα... θριάμβου, ο καλόπιστος παρατηρητής-καταγραφέας ίσως και να απέφευγε να εγείρει κάποια ερωτήματα -αντιμέτωπος με μια άκρως ενοχλητική πραγματικότητα εκτεταμένης φτώχειας κι ανεργίας- για την αλλαγή στους κανόνες καταγραφής από τη Eurostat.
Οπως για το βιώσιμο των ποσοστών ανάπτυξης που ανακοίνωσε, με δεδομένη τη μη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου που βύθισε τη χώρα στην κρίση, τις ατελέσφορες μεταρρυθμίσεις που διατηρούν ακμαίο τον παρασιτισμό, την κραυγαλέα ανομία ισχυρών θυλάκων του συστήματος, την εξόφθαλμη άνιση και άδικη κατανομή των θυσιών, τις οποίες κλήθηκε, εκών-άκων, να καταβάλει ο λαός...
Αλλά τι σημασία έχουν αυτά και άλλα παρόμοια, μπροστά στον πανηγυρικό τόνο της δήλωσης του πρωθυπουργού: «Σας είχαμε υποσχεθεί ότι η χώρα θα βγει από το τούνελ της μεγάλης ύφεσης...
Η επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ανάπτυξη είναι γεγονός!». Αλλά και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης: «Μετά από επτά χρόνια ύφεσης η Ελλάδα επανέρχεται από το 2014 σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι θετικές προβλέψεις για το 2015 γίνονται πολύ πιο σίγουρες... Οι θυσίες του λαού πιάνουν τόπο».
Και μετά έρχεται η πραγματικότητα της Βουλής και της κυβερνητικής λειτουργίας, για να προσγειωθεί ο παρατηρητής στον «πρακτικό πραγματισμό» της καθ’ ημάς πολιτικής.
Δ.Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]
