Aπό την έντυπη έκδοση
Η κυβερνητική στροφή ολοκληρώθηκε και επισήμως πλέον εγκαταλείπεται η έξοδος στις αγορές για την κάλυψη του συνόλου των δανειακών αναγκών του 2015.
Για να γίνει το αυτονόητο, θα έπρεπε το Χρηματιστήριο να χάσει πάνω από 13% σε ένα διήμερο και το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων να υπερβεί το 9%, αλλά και να βγουν στελέχη της Κομισιόν, ξένοι οίκοι, αναλυτές και να μας πουν «τι πάτε να κάνετε;».
Οι αγορές έδειξαν με τη στάση τους πως δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να δανειστεί τα περίπου 25 δισ. ευρώ που θα χρειαστεί το 2015 εάν δεν χρησιμοποιήσει κεφάλαια του μηχανισμού, είτε του ΔΝΤ είτε του EFSF.
Το μήνυμα αυτό φαίνεται να το έλαβε η κυβέρνηση και χθες ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, δήλωσε πως στοιχείο των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους «αποτελεί μια πιθανή προληπτική γραμμή στήριξης».
Αυτό σημαίνει πως ο EFSF θα έχει διαθέσιμη μια πίστωση, από την οποία η Ελλάδα θα αντλεί κεφάλαια, εάν δεν μπορεί να τα βρει σε ικανοποιητικούς όρους από τις αγορές.
Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα παραμείνει συνδεδεμένη με το μηχανισμό στήριξης και θα τελεί υπό την εποπτεία των εταίρων για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, που αποτελεί μια «ασφάλεια» για τις αγορές.
Με την πιστωτική γραμμή, η Ελλάδα θα εξασφαλίσει ότι θα αντλεί παράλληλα κεφάλαια και από τις αγορές, με επιλεγμένες εκδόσεις, προετοιμάζοντας σταδιακά την πλήρη έξοδό της.
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος και συγκεκριμένα το ερώτημα εάν οι εταίροι της Ευρωζώνης θα παρέχουν κεφάλαια χωρίς δεσμεύσεις. Η απάντηση ασφαλώς είναι «όχι».
Το ξεκαθάρισαν, άλλωστε, με τις τελευταίες δηλώσεις τους, πως ζητούν ισχυρή δέσμευση όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις και για την τήρηση των δημοσιονομικών στόχων.
Προς άρση κάθε αμφιβολίας, αρκεί μια ματιά στον κανονισμό 472/2013 της Ε.Ε.
Πάντως, η πρόσφατη κρίση έδειξε πως κορυφαία ζητήματα, όπως το δημόσιο χρέος, απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή.
Αρχικά, ο πρωθυπουργός οφείλει να ζητήσει εξηγήσεις από όσους τον έπεισαν για την επιτυχία του εγχειρήματος, που κατέληξε σε επικοινωνιακό μπούμερανγκ.
Για να μην τους αδικούμε όλους συλλήβδην, πρέπει να σημειώσουμε ότι σχεδόν το μισό οικονομικό επιτελείο ήταν (και είναι) αντίθετο.
Παράλληλα, όμως, πρέπει να σταματήσει και η εγχώρια φιλολογία με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Εδώ και μήνες στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, υποστηρίζουν πως το χρέος του 175% του ΑΕΠ είναι βιώσιμο -αν και γνωρίζουν οι πάντες πως δεν είναι-, πείθοντας μέχρι και τον Κλάους Ρέγκλινγκ του EFSF.
Εάν ο δανειζόμενος θεωρεί το χρέος του βιώσιμο, συμφωνεί και ο δανειστής, προφανώς δεν χρειάζονται παρεμβάσεις για τη μείωσή του.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
