Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Στην τοπική αυτοδιοίκηση τον τελευταίο καιρό καταγράφονται περιστατικά και καταστάσεις που μοιάζουν βγαλμένα από την… Αγρια Δύση. Βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι η ΠΟΕ-ΟΤΑ, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος.
Η ιστορία διαδραματίζεται με φόντο την υποχρέωση των 6.500 απολύσεων από το Δημόσιο, η οποία παραμένει ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων.
Οι συνδικαλιστές της τοπικής αυτοδιοίκησης απαιτούν να μην εφαρμοστεί ο νόμος ειδικά για τον τομέα τους, ζητώντας εμμέσως πλην σαφώς να την πληρώσουν -και πάλι- οι... άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Η αλήθεια είναι ότι οι ΟΤΑ έχουν καταβάλει το τίμημα στις απολύσεις. Το κλείσιμο της Δημοτικής Αστυνομίας λογίζεται ως πλήγμα στην τοπική αυτοδιοίκηση και θα αρκούσε, αν βέβαια ο στόχος ήταν απλώς να γίνουν απολύσεις. Είναι όμως αυτό το ζητούμενο; Θεωρητικά όχι.
Το ζητούμενο είναι η συνολική αναδιοργάνωση του Δημοσίου. Ειδικότερα για τους ΟΤΑ θα έπρεπε να ζητείται από τους ίδιους τους εργαζομένους να γίνει αξιολόγηση υπηρεσιών, να γίνει σαφές ποιες υπηρεσίες χρειάζονται και ποιες όχι.
Αυτές που δεν χρειάζονται να κλείσουν και ενδεχομένως το προσωπικό τους, ανάλογα με τα προσόντα και τις δυνατότητές του, να ανακατανεμηθεί -και με εθελοντική κινητικότητα- σε άλλες υπηρεσίες που είναι υποστελεχωμένες και υπολειτουργούν.
Θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη η λειτουργία των ΟΤΑ σε ένα νέο πλαίσιο με νέους όρους και αυξημένη λειτουργικότητα. Ειδικά τώρα που πλέον μέσα από αυτούς περνά το σύνολο των λειτουργιών του κράτους που αφορούν άμεσα τον πολίτη (υγεία, παιδεία, πρόνοια κ.λπ.).
Αντ’ αυτού, το μόνο που βλέπει ο Ελληνας πολίτης να γίνεται αυτή τη στιγμή είναι τα συνδικαλιστικά όργανα των ΟΤΑ -τα οποία θυμίζουν πολύ σε συμπεριφορά και εκφορά του λόγου παλαιότερους συνδικαλιστές, άλλων προνομιούχων φορέων του Δημοσίου- να αντιδρούν με κάθε τρόπο και πέρα από κάθε λογική σε ενέργειες που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες για κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Ο λόγος δεν είναι για την αξιολόγηση, καθώς κάτι τέτοιο φυσικά και θα πρέπει να γίνει, είναι ωστόσο κατανοητή η ένσταση για τον τρόπο που αυτή θα εφαρμοστεί. Ο λόγος αφορά την απόδοση δικαιοσύνης και τους ελέγχους για τις προσλήψεις.
Δεν μπορεί -ή καλύτερα δεν θα έπρεπε- να αντιδρά κανένας φορέας στην προσπάθεια να τεθούν εκτός Δημοσίου όλοι εκείνοι που διορίστηκαν με πλαστά δικαιολογητικά.
Δεν μπορεί να νομιμοποιείται ο καθένας που κατάφερε να «τρυπώσει» στο Δημόσιο με «λογικές» και απειλές που θυμίζουν Αγρια Δύση.
Τέτοιες συμπεριφορές αυθαιρεσίας δεν μπορούν και δεν πρέπει να τις ανέχονται ούτε η πολιτική ηγεσία ούτε οι πολίτες κανενός ευρωπαϊκού κράτους.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
