Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Τα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας έχουν μονοπωλήσει το τελευταίο διάστημα το ενδιαφέρον της αγοράς, λόγω και της επικείμενης πώλησης του 67% των μετοχών τους από το ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιώτες. Πίσω όμως από τη βιτρίνα των μεγάλων λιμανιών που τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας, «κρύβεται» ένα ολόκληρο λιμενικό σύμπλεγμα πολλών μικρότερων λιμανιών, που εκτός του ότι εξυπηρετούν τη μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων, προσφέρουν πάρα πολλά, ουσιαστικά «δίνουν ζωή» στις τοπικές οικονομίες. Η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει όπως έχει γίνει γνωστό τη σταδιακή αξιοποίηση των περιφερειακών λιμένων, η οποία θα ξεκινήσει από τους οργανισμούς που διαχειρίζονται τα κατά περιοχή λιμάνια και θα συνεχιστεί με τα περιφερειακά λιμενικά ταμεία.
Οι προθέσεις λοιπόν έχουν γίνει γνωστές, ωστόσο μέχρι να έρθει η ώρα της αξιοποίησης των περιφερειακών λιμανιών, αυτά δεν θα πρέπει να «αφεθούν» στην τύχη τους, αλλά να γίνει μια προσπάθεια να τεθούν ενιαίοι κανόνες για την εύρυθμη λειτουργία τους. Τα προβλήματα που υπάρχουν και αναμένουν λύσεις είναι πολλά. Για παράδειγμα, ενδεχομένως να είναι μια καλή ιδέα να ξεκαθαρίσει το καθεστώς που αφορά τα «σκουπίδια». Τι είναι δηλαδή τα απόβλητα, τι είναι τα ανακυκλούμενα και τι είναι το distress cargo.Ωστε να σταματήσει η ευκολία στη λήψη αποφάσεων και να ελεγχθεί η ευχέρεια με την οποία κάθε αρμόδιος δίνει δικές του ερμηνείες, οι οποίες μάλιστα αλλάζουν από περιοχή σε περιοχή. Ακόμα ένα παράδειγμα χρόνιου προβλήματος που αναζητά λύση είναι η φύλαξη των χώρων για την παρεμπόδιση της λαθρομετανάστευσης. Παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές αρχές εξετάζουν υποθέσεις κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται ανθρώπινες ψυχές, δεν υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο που θα καθορίζει πώς θα αντιμετωπίζουν τα λιμάνια τις προκλήσεις αυτές.
Σε κάποιες περιοχές υπάρχουν εταιρείες ασφάλειας που χρησιμοποιούν ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους, ελέγχοντας για μυστικές κρύπτες σε φορτηγά οχήματα που είναι η πλέον συνήθης διαδικασία παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών. Ωστόσο η μεθοδολογία και η αντιμετώπιση είναι διαφορετική ανά περιοχή και το βέβαιο είναι ότι δεν γίνεται κάθε φορέας να αποφασίζει αυθαίρετα και κατά το δοκούν, χωρίς να υπάρχει κεντρική κατεύθυνση για τους τρόπους δράσης. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στους ισολογισμούς των μικρότερων λιμανιών της χώρας μπορεί να διαπιστώσει ότι υπάρχουν περιπτώσεις που υλοποιούνται επενδύσεις, ακόμα και εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, αλλά είτε επειδή δεν υπάρχει σαφές σχέδιο ανάπτυξης είτε επειδή δεν υπάρχει σωστή οργάνωση, τα έσοδα παραμένουν σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ακτογραμμή, όπως η Ελλάδα, η κεντρική λιμενική πολιτική δεν μπορεί να έχει την πολυτέλεια να ασχολείται μόνο με τα λίγα μεγάλα λιμάνια.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΙΜΠΛΑΚΗΣ - [email protected]
