Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Είναι φαίνεται η μοίρα της Θεσσαλονίκης να κυνηγάει τις εξελίξεις ασθμαίνοντας, σχεδόν ποτέ να μην μπορεί η ίδια να τις δημιουργήσει. Η περίπτωση του λιμανιού αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα των καθυστερήσεων και των ευκαιριών που δεν αξιοποιήθηκαν, όταν και όπως έπρεπε, βάζοντας φρένο στην αναπτυξιακή δυναμική της πόλης, στο ολοένα και πιο ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον της Βαλκανικής.
Η ανακοίνωση από το ΤΑΙΠΕΔ της έναρξης της διαδικασίας πώλησης της πλειοψηφίας των μετοχών του ΟΛΘ, κόντρα στην εκπεφρασμένη αντίθεση της συντριπτικής πλειονότητας των παραγωγικών και κοινωνικών φορέων της Θεσσαλονίκης, του δημάρχου και του περιφερειάρχη, της διοίκησης και των εργαζομένων της εταιρείας, αλλά και των τοπικών βουλευτών, οι οποίοι ζητούν παραχώρηση χρήσεων και όχι πώληση, αποτελεί μεγάλη ήττα για την πόλη.
Η σημερινή κατάσταση, βέβαια, δεν προέκυψε από το πουθενά. Γιατί, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις τυφλές, ανεξέλεγκτες αντιδράσεις των συνδικαλιστών στην απόπειρα παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων το 2008; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εικόνες με τους (αντιπολιτευόμενους τότε) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να διαμαρτύρονται κατά της παραχώρησης, κυριολεκτικά, πάνω στα κάγκελα του ΟΛΘ; Ποιος μπορεί να αγνοήσει τη φοβική στάση των προμνημονιακών κυβερνήσεων απέναντι σε αυτές τις τυχοδιωκτικές, συντεχνιακές και πελατειακές πολιτικές συμπεριφορές;
Με άλλα λόγια, φτάσαμε στο σημείο η πόλη σήμερα να εκλιπαρεί να προχωρήσει το μοντέλο της παραχώρησης, αυτό δηλαδή που είχε πολεμηθεί λυσσαλέα πριν από πέντε έξι χρόνια. Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα...
Λόγω των παραπάνω, αλλά βεβαίως και εξαιτίας του μεγάλου λάθους της ελληνικής κυβέρνησης να αποδεχτεί ως μνημονιακό προαπαιτούμενο την πώληση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, η ΟΛΘ Α.Ε. κινδυνεύει να καταλήξει έναντι χαμηλού αντιτίμου σε αγνώστων προθέσεων επενδυτές. Διότι, ποσά περί τα 200 εκατ. ευρώ, που φημολογούνται ως πιθανό αντίτιμο της πώλησης, είναι πράγματι ευτελή για μία εταιρεία με αποθεματικό 100 εκατ. ευρώ, καθαρά κέρδη κοντά στα 20 εκατ. ευρώ και τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες.
Υπάρχει περίπτωση η αντίδραση που έχει εκδηλωθεί στη Θεσσαλονίκη να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων και να ανακρούσει πρύμναν το ΤΑΙΠΕΔ; Φαίνεται δύσκολο, σε κάθε περίπτωση το ιδανικό είναι να βρεθεί μία χρυσή τομή μεταξύ του Ταμείου και των φορέων της πόλης.
Αυτό, ωστόσο, που δεν πρέπει επ’ ουδενί να γίνει είναι να καταλήξει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στα χέρια κάποιου αγνώστου ταυτότητας equity fund, που θα το αντιμετωπίσει ως μέσο για γρήγορη κερδοσκοπία και όχι ως μακροπρόθεσμη επένδυση. Ας διασφαλιστεί, τουλάχιστον, με κάθε τρόπο ότι ο νέος επενδυτής, είτε ως αγοραστής είτε ως παραχωρησιούχος, θα είναι ένας διεθνούς εμβέλειας πάροχος λιμενικών υπηρεσιών, θα ξέρει δηλαδή καλά τη δουλειά και θα έρθει για να μείνει. Η Θεσσαλονίκη δεν αντέχει άλλες περιπέτειες, το λιμάνι δεν πρέπει να χάσει άλλο χρόνο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΛΙΔΗΣ - [email protected]
