Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Η εικόνα που αναδίδεται από το μέτωπο των επιχειρήσεων είναι αδιάψευστος μάρτυς του πόσο απέχει ακόμη η δημοσιονομική βελτίωση, που περιλαμβάνει μειωμένα ελλείμματα και πλεονάσματα, από την πραγματική ανάκαμψη και την καθημερινότητα της αγοράς.
Σε αυτήν τη δύσκολη καθημερινή διαχείριση της λειτουργίας των επιχειρήσεων που έχουν συσσωρεύσει ζημιές, υποχρεώσεις και υποφέρουν από τη συνεχιζόμενη έλλειψη ρευστότητας, τα περί εισόδου της οικονομίας σε τροχιά σταθεροποίησης, που επισημαίνονται από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, ακούγονται πολύ μακρινά.
Οι διαχειριστικές βελτιώσεις της κρατικής μηχανής φαίνεται να απέχουν πολύ από μια αγορά που τη βαραίνουν έξι χρόνια ύφεσης, χιλιάδες λουκέτα επιχειρήσεων και πάνω απ’ όλα 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, προερχόμενοι στο σύνολό τους από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Χθες η ICAP έδωσε μια πρώτη εικόνα για τα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων, όπως αυτά προκύπτουν από ένα ικανό δείγμα λογιστικών καταστάσεων που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Οπως επισημάνθηκε από τους αναλυτές, «η ελληνική οικονομία εξακολούθησε να λειτουργεί υπό καθεστώς βαθιάς ύφεσης τα τελευταία χρόνια, με αναπόφευκτη συνέπεια τη συρρίκνωσή της.
Η συνεχιζόμενη προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής είχε ως συνέπεια στη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας μόνο η σωρευτική μείωση του ΑΕΠ να υπερβεί το 20%, ενώ για το 2013 το ΑΕΠ κατέγραψε πτώση με ετήσιο ρυθμό 3,9%. Σε αυτές τις συνθήκες ο συνολικός κύκλος εργασιών ήταν και πάλι αισθητά μειωμένος, το τελικό καθαρό αποτέλεσμα παρέμεινε ζημιογόνο, οι δε ζημίες διατηρήθηκαν σε υψηλά επίπεδα και το 2013».
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι για να μπορέσει ο δημόσιος τομέας να καταδείξει κάποια αχνά σημάδια βελτίωσης, ο ιδιωτικός τομέας αναγκάστηκε σε μια χωρίς προηγούμενο απίσχναση της δραστηριότητάς του, η οποία είναι κάτι περισσότερο από προφανής στην καταγραφή των πεπραγμένων των τελευταίων ετών.
Εύλογα θα μπορούσε να επισημανθεί ότι τα συγκεκριμένα απολογιστικά στοιχεία αφορούν το παρελθόν, ενώ οι βελτιώσεις που αναμένονται καθορίζουν το μελλοντικό σκηνικό. Ωστόσο, ακόμη και με αυτή την προσέγγιση οι απορίες περισσεύουν.
Ο επαναπροσδιορισμός του αναπτυξιακού προτύπου της χώρας -που προφανώς αφορά το μέλλον- έχει συζητηθεί πολλές φορές θεωρητικά, αλλά δεν έχει προχωρήσει στην πράξη.
Η εγχώρια παραγωγική διάρθρωση, η οποία είχε σχεδόν διαλυθεί στην πορεία προς την τελική εκδήλωση της κρίσης, δεν έχει υποστεί προς το παρόν συστηματική προσπάθεια αναδόμησης σε νέα δεδομένα, ώστε να παρέχεται η αίσθηση ότι οι πληγές της κρίσης και της ύφεσης θα αρχίσουν να κλείνουν.
Η κυβέρνηση οφείλει να στρέψει ουσιαστικά τη ματιά της στο τι ακριβώς συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα, πέρα από βραχυπρόθεσμες προεκλογικές προσεγγίσεις.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
