Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Αναμφισβήτητα τις τελευταίες ημέρες συνέβησαν δύο πολύ σημαντικά γεγονότα στη χώρα. Αφενός, η πολυπόθητη έξοδος στις αγορές, η επιτυχία της οποίας ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όπως παραδέχονται όλοι εντός και εκτός των τειχών, εκτός από τους κακοπροαίρετους.
Αφετέρου, η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου, που κάθε άλλο παρά τυπική ήταν, αφού εκτός από τα «συγχαρητήρια» φαίνεται ότι «κλείδωσε» και την έμπρακτη νέα στήριξη προς τη χώρα μας, όσον αφορά την απομείωση του χρέους.
Κι αν η κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να «πανηγυρίζει» αφού το «απαγόρευσε» ο πρωθυπουργός, μπορεί τουλάχιστον να χαμογελά, αφού πλέον το ελληνικό success story αναφέρεται και στα επίσημα κείμενα της τρόικας, έστω και υπό προϋποθέσεις.
Αυτή είναι όμως η μία όψη της Ελλάδας, γιατί η άλλη υποφέρει ακόμη. Κι αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά το story που θα γράψει η Ιστορία για τη συγκεκριμένη περίοδο διακυβέρνησης της χώρας να είναι επιτυχημένο, τότε θα πρέπει να αφοσιωθεί τώρα στην άλλη Ελλάδα, εκεί που το πρόβλημα της ανθρωπιστικής κρίσης έχει πάρει ασύλληπτες διαστάσεις.
Θα σκεφτεί κάποιος ότι δεν ανακαλύπτουμε τώρα την Αμερική. Είναι γνωστό ότι υπάρχει πρόβλημα υποσιτισμού στα σχολεία, ότι στα συσσίτια οι ουρές μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν, ότι οι διεθνείς οργανισμοί καταγράφουν και αναφέρουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πλέον καθημερινά χιλιάδες οικογένειες, νοικοκυριά στη χώρα.
Προφανώς το δημοσιονομικό πλεόνασμα είναι απαραίτητο για να προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα που θα μας βγάλουν από την κρίση, το κοινωνικό μέρισμα έρχεται να πάρει μια καλή θέση στην προσπάθεια να ενισχυθεί η κοινωνική πολιτική, θεαματικό είναι το γεγονός ότι παρά το σχετικά πρόσφατο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων οι αγορές μάς υποδέχτηκαν σχεδόν με ανοιχτή αγκαλιά και δεν μπορούμε παρά να αναμένουμε με πολλές προσδοκίες τα 21 δισ. ευρώ που θα φέρει στη χώρα το νέο ΕΣΠΑ.
Ομως υπάρχει και το σήμερα της ελληνικής πραγματικότητας.
Οπως μαθαίνουμε, το κόστος που δικαιολογούν πλέον τα νοσοκομεία για τη σίτιση κάθε ασθενούς δεν υπερβαίνει το 1,5 ευρώ (!) με αποτέλεσμα να υπάρχουν καθημερινές προστριβές με τους ασθενείς.
Δεδομένα όπως αυτό κάνουν περισσότερο επιτακτική την άμεση και εντονότερη κινητοποίηση της κρατικής μηχανής και αρωγής.
Κι αν η ανάπτυξη είναι αναγκαία και αποτελεί τον «αέρα» για να ανοίξουμε πανιά πέρα από την κρίση και τα προγράμματα στήριξης, η κοινωνική πολιτική του σήμερα ξεμένει από «οξυγόνο» και αυτό είναι κάτι που αλλάζει το πρόσωπο της χώρας και πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]
