Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Σελίδες επί σελίδων έχουν γραφτεί για την ανάγκη περιορισμού του κράτους και κατ’ επέκταση για τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Αμέτρητες πλέον ώρες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών ρεπορτάζ για το θέμα αυτό, κόντρες, αναλύσεις, διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων με την τρόικα, συμφωνίες για νέες απολύσεις, σκληρότεροι όροι, περικοπές από μισθούς και συντάξεις και μια σειρά από πρωτοφανή μέτρα.
Ολα στο μενού της καθημερινότητας εδώ και δύο χρόνια. Το θέμα, όμως, είναι το γιατί. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Αν νομίζετε ότι έγιναν για να υπάρξει εξοικονόμηση, εξορθολογισμός στη λειτουργία του Δημοσίου και τελικά -γιατί όχι- αλλαγή στον τρόπο σκέψης μια ολόκληρης κοινωνίας, κάνετε λάθος. Για να μάθουν να κάνουν καλύτερες ντρίπλες οι πολιτικοί έγιναν…
Στη Βουλή προωθείται τροπολογία -που αιτήθηκε κυβερνητικός βουλευτής και αποδέχθηκε η κυβέρνηση- με την οποία ο περιορισμός των θέσεων των μετακλητών υπαλλήλων των υπουργείων -αυτών που αποτελούν το «στενό πυρήνα» του εκάστοτε πολιτικού ανδρός και τον ακολουθούν πιστά σε κάθε πόστο που καταλαμβάνει- θα μειωθεί μεν κατά 20%, όπως σχεδιάστηκε για να υπάρξουν περικοπές, το ποσοστό αυτό ωστόσο θα αφορά και τις μη συσταθείσες θέσεις.
Η συζήτηση περί περιορισμού του κράτους έγινε όχι με στόχο τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του Δημοσίου, αλλά για να κάνουν καλύτερες ντρίπλες οι πολιτικοί.
Παραδείγματος χάριν, αν προβλέπονται 100 θέσεις μετακλητών και έχουν συσταθεί μόνο 80, η περικοπή θα αφορά τους 100, δηλαδή θα είναι 20 θέσεις, άρα χωρίς να έχει φύγει κανείς από τη δουλειά του, θα έχει γίνει... μείωση.
Δεδομένου αυτού, μπορούμε με ευκολία να υποθέσουμε ότι στη συνέχεια οι μετακλητοί υπάλληλοι μπορεί και να κάνουν και απεργιακή κινητοποίηση διαμαρτυρόμενοι για το «σκληρό τίμημα» που πλήρωσε ο χώρος τους από τις απολύσεις, αλλά αν σκεφτούμε το ενδεχόμενο δεύτερη φορά, κατανοούμε ότι κάτι τέτοιο σε αυτή τη χώρα θα ήταν μια «φυσιολογική εξέλιξη».
Το μη φυσιολογικό -θα ήταν άραγε;- είναι ότι μπορεί να βρισκόταν και κανένας υπουργός που θα εξέταζε την επαναπρόσληψη του 20% -που δεν υπήρξε ποτέ- με «ευνοϊκούς όρους», γιατί… «τέτοιες σκληρές περικοπές δεν έγιναν σε κανένα άλλο τομέα του Δημοσίου»…
Τώρα που το ξανασκεφτόμαστε, καλύτερα να μη δίνουμε ιδέες, αν και από την άλλη πάλι δεν μας έχουν ανάγκη. Ο σχεδιασμός του πελατειακού κράτους έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
