Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Δεν χρειαζόταν πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι η επίτευξη του δημοσιονομικού πλεονάσματος δεν είναι ιδιαίτερα κατανοητή ή ακόμη περισσότερο δεν έχει γίνει αισθητή από τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού.
Δεν την έχουν καταλάβει οι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, η πλειονότητα των νοικοκυριών που έχουν δει το εισόδημά τους να περιορίζεται θεαματικά, οι συνεπείς φορολογούμενοι που έχουν αναγκαστεί να γίνουν ακόμη πιο... συνεπείς, κουβαλώντας το βάρος της δημοσιονομικής εξυγίανσης στην πλάτη τους, οι χιλιάδες επιχειρήσεις που έχουν βάλει λουκέτο.
Δεν προκαλούν έκπληξη, λοιπόν, τα στοιχεία της δημοσκόπησης που πραγματοποίησε η Alco για λογαριασμό του ΕΒΕΑ, ωστόσο καταγράφουν και αριθμητικά αυτό που όλοι όσοι θέλουν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα έχουν συνειδητοποιήσει. Επτά στους δέκα, λένε τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, θεωρούν ότι «το πλεόνασμα δεν θα αλλάξει την καθημερινότητά τους».
Ή, για να το πούμε πιο απλά, τι να το κάνεις το πλεόνασμα όταν δεν έχεις χρήματα να καλύψεις τις υποχρεώσεις σου, να εξασφαλίσεις ένα στοιχειωδώς ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Αυτό συμβαίνει δε σε πάρα πολλά νοικοκυριά -πάνω από το 40%-, όπως αποκάλυψε έρευνα που παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες η ΓΣΕΒΕΕ.
Ο αντίλογος υπάρχει. «Χρεοκοπήσαμε», θα πει κάποιος, «φτάσαμε κοντά στον οικονομικό θάνατο, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι η ανάρρωση θα είναι εύκολη και γρήγορη ή ακόμη ότι θα επιστρέψουμε -στο ορατό μέλλον- σε συνθήκες ευημερίας περασμένων χρόνων». Θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς με το συγκεκριμένο ισχυρισμό αν αυτός δεν περιείχε γενικεύσεις ή παραδοχές.
Γενικεύει την έννοια της χρεοκοπίας και τη μεταφέρει από ένα κακοδιαχειριζόμενο και διεφθαρμένο κράτος σε όλους τους πολίτες, χωρίς να αναζητά το ποσοστό της συνυπευθυνότητας, το οποίο -όπως και να το προσεγγίσει κανείς- φαίνεται τώρα να είναι αντιστρόφως ανάλογο του βαθμού στον οποίο έχουμε κληθεί όλοι να συμμετάσχουμε στην αποκατάσταση των πληγών.
Παραδέχεται ότι όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια είναι καλώς καμωμένα, ακόμη κι αν οι αναφορές σε περιττές θυσίες, λανθασμένες προβλέψεις και αδικαιολόγητη λιτότητα βρίσκονται πλέον στην καθομιλουμένη ευρωπαϊκή γλώσσα που χρησιμοποιείται για να σχολιάσει τα πεπραγμένα της τρόικας.
Η κυβέρνηση δείχνει να έχει συνοψίσει την ορθότητα της πολιτικής που εφαρμόστηκε στην επίτευξη δημοσιονομικού πλεονάσματος. Φαίνεται όμως ότι με την τακτική αυτή κάνει λάθος τριπλό: επικοινωνιακό, πραγματικό και ηθικό.
Επικοινωνιακό γιατί δεν συναντά ευρεία αποδοχή, πραγματικό γιατί οι δημοσιονομικές ισορροπίες είναι ασταθείς και δεν αντικατοπτρίζουν μακροπρόθεσμες βελτιώσεις και ηθικό γιατί το όποιο πλεόνασμα υπάρχει δημιουργήθηκε από το υστέρημα όλων των πολιτών και οφείλει να μην καταναλωθεί ως κυβερνητική προσφορά στον επικείμενο προεκλογικό αγώνα.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
