Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Η κυβέρνηση έδωσε μια άνιση μάχη με την κρίση για τη σταθεροποίηση της οικονομίας και τη διατήρηση εν ζωή της ελπίδας ανάκαμψης ή μήπως το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο;
Ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο Χάνες Σβόμποντα, που επισκέπτεται τη χώρα μας, είπε αυτό που θα θέλαμε να ακούσουμε, «ήρθε η ώρα να αποχωρήσει η τρόικα από τη χώρα και να αναλάβει η Ελλάδα την ευθύνη των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν», αλλά δεν μας διαφώτισε για το τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και στο εξής, ούτε για το πώς θα αποτιμηθούν στο μέλλον τα τέσσερα χρόνια της πολιτικής που ακολουθήθηκε.
«Εγιναν περιττές θυσίες, αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω», σχολίασε. Ομως, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, με τις υπόλοιπες χώρες υπό επιτήρηση να δείχνουν ότι βγαίνουν από την κρίση ενώ εμείς συζητάμε ακόμη με την τρόικα, και μάλιστα με την πλάτη στον τοίχο, για το ποιο θα είναι το μέγεθος των μέτρων που πρόκειται να ληφθούν τα επόμενα χρόνια, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες ότι θα υπάρξει σύντομα βελτίωση.
Η καθημερινότητα της ελληνικής οικονομίας δεν αναμένει έξωθεν αποτιμήσεις ούτε εγχώριες κορόνες επερχόμενων βελτιώσεων. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ είναι συγκλονιστικά για τη δραματική εικόνα των ελληνικών νοικοκυριών.
Σύμφωνα με αυτά, ένα στα τρία νοικοκυριά φοβάται ότι θα χάσει το σπίτι του εξαιτίας τόσο των συσσωρευμένων υποχρεώσεων όσο και των επιπρόσθετων επιβαρύνσεων, το 40,2% των νοικοκυριών, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια νοικοκυριά, έχει στην οικογένεια ένα τουλάχιστο άτομο σε ανεργία, το 34,8% καθυστερεί την αποπληρωμή οφειλών προς Δημόσιο, ταμεία, ΔΕΚΟ, τράπεζες, δάνεια για να μπορέσει να αντεπεξέλθει, το 41,7% δεν διαθέτει επαρκές εισόδημα για την κάλυψη των υποχρεώσεων, το 94,6% έχει υποστεί μειώσεις εισοδήματος έως 40% την περίοδο της κρίσης, το 63,7% έχει κάνει περικοπές στις δαπάνες ειδών διατροφής και το 36,5% του πληθυσμού δηλώνει ότι αγοράζει προϊόντα χαμηλότερης ποιότητας.
Αυτές τις συνθήκες έχει να αντιμετωπίσει όποιος -ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης- ευαγγελίζεται βελτιωμένη προοπτική. Η πραγματικότητα της ανεργίας και του χαμηλού βιοτικού επιπέδου δεν θα έχει πολλά περιθώρια να κάνει αποδεκτές ή να αντιμετωπίσει με ανοχή υποσχέσεις χωρίς περιεχόμενο.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
