Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Εχουμε ήδη περάσει σε προεκλογική περίοδο, η οποία θα μας φέρει στο κατώφλι των εκλογών του Μαΐου. Ανεξαρτήτως του αν η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα έχει μόνο το χαρακτήρα της διπλής κάλπης που θα αναδείξει τους εκπροσώπους μας στην Ευρωβουλή και τους αιρετούς της περιφερειακής αυτοδιοίκησης ή θα πάρει και τη μορφή της εκλογικής διαδικασίας που θα εκλέξει τη νέα κυβέρνηση του τόπου, είναι από τώρα γνωστό το ποιος θα είναι ο χαμένος του εκλογικού σκηνικού: η αναπτυξιακή διαδικασία μέσω παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Δεν είναι σαφές τώρα το κατά πόσο η μακρά προεκλογική περίοδος θα επηρεάσει το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας, αλλά υπάρχει η εκτίμηση ότι θα υπάρξουν συμβιβαστικές λύσεις από τους δανειστές μας και τους ελεγκτές τους, έως ότου το πολιτικό σκηνικό να πάψει να παρουσιάζει σημάδια ρευστότητας, ώστε να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις για το πού θα βαδίσουμε.
Δηλαδή, είναι προφανές ότι η ελληνική δημοσιονομική πειθαρχία και τα μέτρα που την υποστηρίζουν βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων της Ευρωζώνης και λόγω αυτής ακριβώς της αξιολόγησης θα υπάρξουν λύσεις διατήρησης προσωρινών ισορροπιών.
Αυτό που φαίνεται να βρίσκεται εκτός της ευρωπαϊκής αλλά και της ελληνικής ατζέντας είναι η προσπάθεια που όφειλε να έχει ξεκινήσει για τη δόμηση ενός νέου, εξωστρεφούς και βιώσιμου μακροπρόθεσμα ελληνικού παραγωγικού μοντέλου, το οποίο θα μας εξασφάλιζε το κλειδί για την πόρτα που οδηγεί στην οριστική έξοδο από την κρίση.
Για το γεγονός ότι το νέο παραγωγικό πρότυπο θα παραμείνει, ως ανύπαρκτο, ο χαμένος της εκλογικής διαδικασίας δεν ευθύνονται, προφανώς, οι επερχόμενες εκλογές. Απλώς, η επικείμενη πραγματοποίησή τους θα αποτελέσει μια καλή αφορμή για να τεθεί για άλλη μια φορά η υπόθεση της παραγωγικής ανασυγκρότησης στο αρχείο της πολιτικής και κομματικής επικαιρότητας.
Στην πράξη, οι εκλογές του Μαΐου θα είναι η πέμπτη επί εποχής κρίσης εκλογική αναμέτρηση στην οποία το ερώτημα του μελλοντικού αναπτυξιακού μοντέλου δεν θα έχει πάρει απάντηση και, πολύ περισσότερο, ένα πρόγραμμα ουσιαστικής παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν θα έχει καν αρχίσει να υλοποιείται.
Είναι πολύ πιθανόν ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου θα ακουστούν φωνές -κάθε κομματικής απόχρωσης- που θα ομιλούν περί της ανάπτυξης σαν να επρόκειτο για το λαγό που θα βγει από το καπέλο του θαυματοποιού. Ωστόσο, είναι συνηθισμένο οι προεκλογικές περίοδοι να περιλαμβάνουν μόνο γενικόλογες και ευχάριστες στο άκουσμα αναφορές. Το αντίθετο θα μπορούσε να εκπλήξει ευχάριστα και να καθορίσει και τις εξελίξεις.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
