Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Τα δύο θέματα «έπεσαν» ταυτόχρονα στην επικαιρότητα και οφείλει, λοιπόν, όποιος τα διαβάσει να τα αξιολογήσει «μαζί». Το πρώτο έχει να κάνει με την -υπερτονισμένη λόγω ελληνικής προεδρίας- ευρωπαϊκή ευφορία και τη θέση της Ελλάδας σε αυτή την εικόνα.
Μια «χωροταξική» τοποθέτηση που περιλαμβάνει διάφορα στοιχεία, όπως την «επιτυχία του προγράμματος που εφαρμόζεται στη χώρα μας για σχεδόν τέσσερα χρόνια», την επερχόμενη «φάση της ανάπτυξης στην οποία περνά σύντομα η ελληνική οικονομία», την «εντός του 2014 προσφυγή της χώρας στις αγορές για δανεισμό, που πιθανώς θα σηματοδοτήσει και έξοδο της Ευρώπης από την κρίση» και άλλες αντίστοιχων διαθέσεων τοποθετήσεις, οι οποίες περισσεύουν τις τελευταίες ημέρες.
Ταυτόχρονα, όμως, μάθαμε χθες τα νεότερα στοιχεία για την απασχόληση, τα οποία περιλαμβάνουν νέο υψηλό επίπεδο για το ποσοστό της ανεργίας, που έφτασε στο 27,8% τον Οκτώβριο του 2013, καταγράφοντας 1.387.520 ανέργους.
Αυτή η επικοινωνιακή μάχη -της «δημοσιονομικής επιτυχίας» που αντιπαραβάλλεται με την «πραγματική παραγωγική και κοινωνική διάλυση»- δεν είναι καινούργια, την παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται εδώ και πολύ καιρό, αποκαλύπτοντας ολοένα και περισσότερα δεδομένα που προσπαθούν να συνθέσουν την αίσθηση της αισιοδοξίας απέναντι στα στοιχεία που αβίαστα ανακύπτουν, μεταφέροντας την εικόνα μιας οικονομίας η οποία παραμένει σε βαθιά ύφεση. Μιας οικονομίας που απέχει ακόμη μεγάλη απόσταση από το σημείο όπου ο μετρητής της ανάπτυξης θα αρχίσει να μετρά θετικά και πολύ περισσότερο από τη χρονική στιγμή που οι θετικές μεταβολές θα μπορέσουν να γίνουν αισθητές στην καθημερινότητα.
Δεν αρκεί οι δηλώσεις, οι προερχόμενες τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, να περιγράφουν -έστω με εκφράσεις οδύνης- τον αριθμό των θυμάτων που έχει αφήσει πίσω του το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας. Δεν αρκεί να γίνονται περικοπές -δυσάρεστες κυρίως πολιτικά, αλλά απλές ή και απλοϊκές στη σύλληψή τους-, χρειάζεται ένα πιο σύνθετο πρόγραμμα ανάπτυξης, που να δίνει πρακτικές και όχι μόνο δημοσιονομικές λύσεις.
Ασφαλώς το γεγονός ότι οι αγορές βλέπουν βελτιώσεις και το εκφράζουν αυτό με τη συμπεριφορά τους απέναντι στα ελληνικά ομόλογα και τις μετοχές, δεν μπορεί παρά να αξιολογείται ως θετικό. Αρκεί αυτήν τη θετική εικόνα να μπορέσουν να τη δουν όσο το δυνατόν συντομότερα και οι εκατοντάδες χιλιάδες που έχασαν -και συνεχίζουν να χάνουν- τις θέσεις εργασίας τους κατά τη διάρκεια της κρίσης.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
