Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Το τέλος του 2013 επιφύλασσε για τη χώρα μας γεγονότα με ισχυρούς συμβολισμούς, που μας αποκαλύπτουν το μέλλον που δεν πρέπει να έχουμε. Η αιθαλομίχλη, που έπνιξε τα μεγάλα αστικά κέντρα, ως στοιχείο παρακμής και υποβάθμισης της κοινωνίας μας, φαίνεται να αποτελεί το τελευταίο καμπανάκι στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, που έχει κάνει για πολλούς Ελληνες ακόμα και τη θέρμανση ζητούμενο.
Την ίδια ώρα, ένας πρώην υπουργός Μεταφορών συνελήφθη με πλαστές πινακίδες, ένας διοικητής νοσοκομείου πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να δωροδοκείται και ένας πρώην γενικός διευθυντής εξοπλισμών καταγγέλλει, με ονόματα και διευθύνσεις, όργιο μιζών στα αμυντικά συστήματα.
Σε συνέχεια της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου, όλα τα παραπάνω, στο μέτρο που αναλογεί στο καθένα, επιβεβαιώνουν με πανηγυρικό τρόπο την αλαζονεία της εγχώριας εξουσίας και τη διαφθορά αυτού που -με την ευρεία έννοια- αποκαλούμε πολιτικό σύστημα. Θέτουν όμως και το αμείλικτο ερώτημα προς εμάς τους ψηφοφόρους, σε σχέση με τα κριτήρια με τα οποία επιλέγαμε επί 40 χρόνια τους πολιτικούς μας ταγούς.
Το 2014 κοντοζυγώνει, λοιπόν, φουριόζο, ζητώντας πειστικές απαντήσεις από την πολιτική και την κοινωνία. Το πιθανότερο είναι ότι μέσα στο νέο έτος η τρόικα, τουλάχιστον με το ρόλο που τη συνηθίσαμε, θα μας αποχαιρετήσει. Και έτσι θα πάψει να αποτελεί το άλλοθι για την επιβολή ακατανόητων, συχνά μοιραίων, φοροεισπρακτικών κυβερνητικών πολιτικών. Οπως επίσης θα πάψει να καλύπτει και την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αρθρώσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Οι πολίτες, από τη δική τους πλευρά, ακόμα κι αν δεν επιβεβαιωθούν όσοι λένε ότι πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές, θα κληθούν να στείλουν τα δικά τους μηνύματα στις διπλές κάλπες του Μαΐου. Για πρώτη φορά, ίσως, το αποτέλεσμα εκλογών που δεν θα είναι βουλευτικές αναμένεται να παίξει καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Θα δικαιωθούν όσοι ορκίζονται στη σοφία του λαού; Ή, μήπως, η λογική του βολέματος που κυριάρχησε στη Μεταπολίτευση θα αντικατασταθεί ως κριτήριο ψήφου απ’ αυτήν της τυφλής οργής;
Ολοι, πολιτικές δυνάμεις και πολίτες, θα βρεθούν μέσα στο 2014 μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις και διλήμματα. Η μείωση της ανεργίας, η ανακούφιση των πραγματικά ασθενέστερων, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η εξωστρέφεια της οικονομίας, η δημιουργία ενός αποτελεσματικού δημόσιου τομέα, το φρένο στη διαρροή του ελληνικού επιστημονικού δυναμικού προς το εξωτερικό είναι κάποια από τα βασικά ζητούμενα.
Αυτά πρέπει να αρχίσουν να εκπληρώνονται, όχι ως έξωθεν επιβολή της τρόικας και του μνημονίου, αλλά ως αποτέλεσμα ενός δικού μας συνεκτικού σχεδίου. Γιατί, αλλιώς, πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε, στο πνεύμα της καβαφικής μελαγχολίας, μήπως οι «βάρβαροι» ήταν μια κάποια λύση…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΛΙΔΗΣ - [email protected]
