Βασικό στοιχείο για τη μετάβαση της ελληνικής οικονομίας από τη βαθιά και παρατεταμένη κρίση στην ανάπτυξη, εκτός από την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, είναι και ο βαθμός οικονομικής ανάπτυξης στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς αποτελούν τους κύριους εισαγωγείς ελληνικών προϊόντων. Οσο καλύτερα πηγαίνουν οι χώρες αυτές τόσο θα υπάρχει πεδίο για αύξηση των ελληνικών εξαγωγών και παράλληλα άνοδος του τουριστικού ρεύματος.
Στην περίπτωση στασιμότητας ή υποχώρησης του ΑΕΠ, θα υπάρχει αντίστοιχη μεταβολή και στις εξαγωγές και στον τουρισμό. Τα τελευταία πέντε χρόνια, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι προσπάθειες εστιάστηκαν στη διαχείριση της κρίσης, την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και την κατοχύρωση του ευρώ, ως αναπόδραστων όρων για τη μελλοντική ανάπτυξη. Η ανάκαμψη παρεμποδίζεται βραχυπρόθεσμα από τα υψηλά επίπεδα του χρέους -τόσο δημόσιου όσο και ιδιωτικού- που έχει συσσωρευτεί σε πολλά κράτη-μέλη και από το γεγονός ότι η εξυγίανση του τραπεζικού τομέα αργεί να αποφέρει καρπούς.
Το μέγεθος και η επείγουσα φύση των ανισορροπιών που δημιουργήθηκαν επί σειρά ετών είχαν ως αποτέλεσμα να επέλθουν σημαντικές προσαρμογές, οι οποίες πρέπει πλέον να υλοποιηθούν ταυτόχρονα σε όλη την Ευρώπη, με την έντονη αλληλεξάρτηση που υπάρχει μεταξύ των οικονομιών της Ε.Ε. Για να χαραχθεί η πιο βιώσιμη πορεία ανάπτυξης, ισχυρίζεται η Κομισιόν, απαιτείται περισσότερος χρόνος απ’ ό,τι είναι επιθυμητό. Ο αντίκτυπος για την κοινωνία, από αρκετά χρόνια χαμηλής ή μηδενικής ανάπτυξης, είναι τεράστιος.
Η Ευρώπη έχει ανάγκη τη δημοσιονομική εξυγίανση -η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να θεμελιώνεται στο μη βιώσιμο χρέος- και η Ευρώπη χρειάζεται την πραγματική ανάπτυξη, ώστε οι άνθρωποι να είναι σε θέση να βρουν βιώσιμες μορφές απασχόλησης. Το πρόβλημα της ανεργίας των νέων επιτάσσει την ανάληψη συγκεκριμένης και επείγουσας δράσης.
Δεδομένου ότι η τρέχουσα κρίση είναι εξίσου διαρθρωτική, όσο και κυκλική, ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων πρέπει να επιταχυνθεί σε ολόκληρη την Ε.Ε. για να εξασφαλισθεί η ανάκαμψη και να κατοχυρωθεί η αποκατάσταση της ισορροπίας της οικονομίας. Οι «ελλειμματικές» χώρες πρέπει να τονώσουν την ανταγωνιστικότητά τους, ενώ οι «πλεονασματικές» πρέπει να εξαλείψουν τα διαρθρωτικά εμπόδια που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη της εγχώριας ζήτησής τους, βοηθώντας έμμεσα τις ελλειμματικές.
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι δύσκολες, θεωρεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά βοηθούν να επιμερισθούν τα βάρη της προσαρμογής και τα οφέλη πιο ομοιόμορφα σε όλη την κοινωνία. Ο περιορισμός της γραφειοκρατίας για τις επιχειρήσεις συμβάλλει στην προώθηση της επικράτησης φιλικού περιβάλλοντος, η μείωση του κόστους των υπηρεσιών υποστηρίζει τις χαμηλές εισοδηματικές ομάδες, ενώ η αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση παρέχει καλύτερη ποιότητα και πιο προσιτές κοινωνικές υπηρεσίες. Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα. Οι εξειδικεύσεις ευθύνη των επιμέρους χωρών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΚΟΥΤΣΗΣ - [email protected]
