Λιγότερο επιτυχημένο από αυτό της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας αποδείχθηκε το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, σύμφωνα με τα συμπεράσματα μελέτης της «δεξαμενής σκέψης» των Βρυξελλών, Bruegel.
Στη μελέτη με τίτλο «Μια πρώτη αξιολόγηση για τη βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ προς τις χώρες της ευρωζώνης», το Bruegel καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πρόωρες εκτιμήσεις της τρόικας σχετικά με την ικανότητα της ελληνικής οικονομίας να προσαρμοστεί, αποδείχθηκαν αισιόδοξες.
Αντίθετα, οι παραδοχές της τρόικας στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας αποδείχθηκαν πιο ρεαλιστικές και η επιστροφή των χωρών αυτών στις αγορές είναι εφικτή.
Σύμφωνα με το Bruegel, ένα «υπεραπλουστευμένο» συμπέρασμα όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων προσαρμογής είναι ότι το ιρλανδικό πρόγραμμα φαίνεται πετυχημένο, καθώς εκτιμάται ότι η χώρα βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να εξέλθει από το τριετές πρόγραμμα και σταδιακά ανακτά την πρόσβασή της στις αγορές, παρότι υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι.
Σε, ό,τι αφορά την Πορτογαλία, εκτιμάται ότι η επιτυχία του προγράμματος δεν είναι εγγυημένη, καθώς η οικονομία τής χώρας παραμένει διαρθρωτικά αδύναμη και ευάλωτη.
Για το ελληνικό πρόγραμμα, το Bruegel θεωρεί ότι ήταν αποτυχημένο.
Ειδικότερα, όπως υποστηρίζεται στη μελέτη, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ήταν προτιμότερο να είχε γίνει νωρίτερα, ενώ η καθυστερημένη αναδιάρθρωση είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες ζημιές για τους φορολογούμενους.
Oι συντάκτες της έκθεσης Ζαν Πιζάνι-Φέρι, Αντρέ Σαπίρ και Γκούντραμ Βολφ μιλάνε για την έκθεση, μετά την παρουσίασή της στο Ινστιτούτο Πίτερσον της Ουάσιγκτον
Η μελέτη του Bruegel επισημαίνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική πορεία από αυτήν της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας για τρεις λόγους: Πρώτον, οι αρχικές συνθήκες ήταν ιδιαίτερα δυσμενείς για την Ελλάδα. Δεύτερον, το ελληνικό διοικητικό και πολιτικό σύστημα είναι πολύ πιο αδύναμο σε σχέση με αυτό των δύο άλλων χωρών. Τρίτον, η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που ζήτησε οικονομική βοήθεια, όταν η Ευρωζώνη ήταν εντελώς απροετοίμαστη για μια τέτοια κρίση.
Σε γενικές γραμμές, το Bruegel τονίζει ότι τα προγράμματα της τρόικας πέτυχαν σε ορισμένους τομείς και ταυτόχρονα απέτυχαν σε άλλους. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι η ταχύτερη από το αναμενόμενο συρρίκνωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχία, ενώ αποτυχία είναι η βαθύτερη από το αναμενόμενο ύφεση και η υψηλή ανεργία. Για την ανεργία στην Ελλάδα και την Πορτογαλία συγκεκριμένα, το Bruegel σημειώνει ότι δεν ευθύνονται μόνο τα μέτρα λιτότητας, αλλά και η δυσλειτουργία της αγοράς εργασίας στις χώρες αυτές.
Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι για την αντιμετώπιση της κρίσης, η συνεργασία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ αρχικά ήταν αναπόφευκτη και αναγκαία, κυρίως λόγω της έλλειψης τεχνογνωσίας και εμπειρίας της πρώτης, καθώς και έλλειψης εμπιστοσύνης προς τα ευρωπαϊκά όργανα να δράσουν μόνα τους.
Ωστόσο, εκτιμούν ότι στο μέλλον, η συμμετοχή του ΔΝΤ σε προγράμματα οικονομικής βοήθειας θα πρέπει να περιοριστεί στο 10% της συνολικής βοήθειας, όπως έγινε στην περίπτωση της Κύπρου.
Πηγή: ΑΜΠΕ
