Μια αντιπαράθεση ξεκίνησε και βαθαίνει. Ας την πούμε, αντιπαράθεση μεταξύ όσων θεωρούν ότι η απόφαση του Eurogroup για το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο δημιουργεί βαριά συστημική διακινδύνευση και των άλλων που κρίνουν ότι η τήρηση των κανόνων (και «των συμφωνημένων») είναι εκείνο που προέχει. Παλιότερα υπήρχε η λογική Τρισέ - Γιουνκέρ, ήδη βλέπουμε την λογική Ντράγκι - Μπαρνιέ στο πρώτο στρατόπεδο.
Απέναντι είναι η λογική Σόιμπλε - Άσμουσεν (με τον Όλι Ρεν να σπεύδει να ευθυγραμμιστεί, ενώ ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ μάλλον ψάχνεται). Ακόμη πιο σημαντικό: στην ίδια την ECB , η κεντρικοτραπεζική λογική ότι το συστημικό ρίσκο οφείλει με κάθε τρόπο να αποτραπεί – η λογική Ντράγκι – συγκρούεται με την πολύ πιο πολιτική προσέγγιση της «τήρησης των κανόνων» - τη λογική Ασμουσεν, ή αν προτιμάτε λογική Bundesbank: το περίεργο είναι ότι ο Διοικητής της τελευταίας, ο Γιενς Βάιντεμαν μένει μέχρι στιγμής πιο πίσω. Αυτή η διάσταση απόψεων γίνεται τα τελευταία 24ωρα γνωστή με πυκνό νέφος ενημέρωσης, deep background κατά κύριο λόγο. Μάλιστα μπορεί/υποχρεούται να πει κανείς ότι η Κύπρος είναι που «μετακίνησε» το κέντρο βάρους ευθέως πλέον στη Φρανκφούρτη.
Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή , π.χ., ο Μισέλ Μπαρνιέ (που δεν ξεχνά ότι έχει αρμοδιότητα και για τον τραπεζικό τομέα μέσω του χαρτοφυλακίου Εσωτερικής Αγοράς και Υπηρεσιών, έχει ήδη δουλέψει τις Τραπεζικές Οδηγίες και όλη την προσπάθεια ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού) δυσανασχετεί καθώς βλέπει όλη τη διαχείριση των συστημικών επιπτώσεων στις Τράπεζες να έχει περάσει στον Όλι Ρεν. Τι θα απομείνει από την διαβόητη «εγγύηση των καταθέσεων μέχρι 100.000 ευρώ», αν αρχίσουν οι επεξηγήσεις και οι εξαιρέσεις;
Στην ίδια την ECB, ο Μάριο Ντράγκι – που υλοποιώντας τη λογική του "whatever it takes", εν πολλοίς πιστώνεται την υποχώρηση της κρίσης – δείχνει σε φάση έκλειψης σε σύγκριση με τον Γιοργκ ΄Ασμουσεν. Αυτό όμως δεν σημαίνει – καθόλου! – ότι δεν κυκλοφορεί και προς τα έξω τις επιφυλάξεις του. Το πράττει με τη συνείδηση ότι, ενώ έως τώρα η «πολιτική διαχείρισης της κρίσης» ήταν κάτι που τον κατάγγελλαν οι ιέρακες ότι επιλέγει, τώρα πολιτική/πολιτικότητα γίνεται και η πλευρά Άσμουσεν και το ίδιο το Eurogroup.
Τι θα δώσουν ως κατάληξη αυτές οι διαφοροποιήσεις; Η Κύπρος και η κυπριακή οικονομία, κινδυνεύει να πληρώσει τώρα και να συνεχίσει να πληρώνει, ακριβώς όπως η Ελλάδα πλήρωσε και πληρώνει το ξεκίνημα της Ευρωδιάσωση : όλοι σήμερα αναγνωρίζουν ότι η αρχική αντίδραση, του 2010, ήταν σε λάθος κατεύθυνση. Αλλά… σε τι βοήθησε αυτό εμάς; Η δικαίωση της διάψευσης του αρχικού λάθους είναι πικρή – είναι όμως και άχρηστη.
ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ
