Εάν η ατζέντα των συζητήσεων της τρόικας με τους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης είναι αυτή που γνωρίζουμε, τότε η υπόθεση προσλαμβάνει διαστάσεις επιθεώρησης. Εκπληκτοι παρακολουθούμε όλοι, 30 στελέχη της τρόικας συν τους τρεις επικεφαλής, Ματίας Μορς, Κλάους Μαζούχ και Πόουλ Τόμσεν, να συνομιλούν επί ατελείωτες ώρες με τους υπουργούς της κυβέρνησης και στελέχη υπουργείων για το πόσες πρέπει να είναι οι δόσεις της ρύθμισης για τα χρέη προς την εφορία και προς τα ασφαλιστικά ταμεία και ποιο θα είναι το πλαίσιο της ρύθμισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων.
Εμείς λέμε οι δόσεις προς την εφορία να είναι 60. Και γιατί να είναι 60; Πόσες να είναι; Να είναι 30. Και γιατί να είναι 30, να είναι 36. Για τους νεότερους, έτσι παιζόταν παλαιότερα ένα παιχνίδι, η «κολοκυθιά», το οποίο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό, αλλά πιθανότατα παίζεται και στις χώρες των ελεγκτών της τρόικας. Είναι πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, να πιστέψουμε πως οι αιτίες της καθυστέρησης επίτευξης συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση είναι μόνο ο αριθμός των δόσεων πληρωμής των χρεών.
Στην ατζέντα του ελέγχου του Μαρτίου, το βασικό θέμα για την εκταμίευση της δόσης ήταν το σχέδιο μείωσης του προσωπικού στο Δημόσιο, οι τριετείς προϋπολογισμοί και οι μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων. Τα δύο τελευταία έχουν υλοποιηθεί και απομένει το πρώτο, για το οποίο η τρόικα επιμένει να τηρηθούν οι «γραφές» του μνημονίου ΙΙΙ και η κυβέρνηση αντιδρά. Ομως για το συγκεκριμένο θέμα δεν ακούγεται τίποτα, ενώ τα φώτα πέφτουν έντεχνα στις δόσεις. Η κυβέρνηση δεν έχει βρει ακόμα τη φόρμουλα ούτε το θάρρος, για να βαφτίσει τις απολύσεις ως «κινητικότητα υπαλλήλων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα».
Κοντολογίς, απομένει σε εκκρεμότητα το θέμα των απολύσεων και προκαλεί τριβές με την τρόικα. Παράλληλα, αποκαλύπτεται ότι, πέραν της ατζέντας που δημοσιοποιεί η κυβέρνηση, οι συζητήσεις με την τρόικα εντοπίζουν προβλήματα και σε άλλους τομείς, όπου οι κυβερνητικές επιδόσεις είναι απογοητευτικές.
Εκτιμούν συγκεκριμένα ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θα παρουσιάσουν αυξημένα ελλείμματα και το 2013, ότι δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου των οικονομικών των ΟΤΑ (και έχουν απόλυτο δίκαιο), φοβούνται και το ενδεχόμενο ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων να μην εισπραχθεί μέσω των ΔΟΥ και επιβάλλουν τη συνέχιση της είσπραξής του μέσω της ΔΕΗ, ενώ ανησυχούν και για την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Δηλαδή υπάρχουν διαφωνίες για θέματα σοβαρότερα του αριθμού των δόσεων, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι του μεγέθους που μπορούν να παρατείνουν επί μακρόν έναν έλεγχο ρουτίνας και να επαναφέρουν την αβεβαιότητα στην ελληνική οικονομία.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
